บทที่ 18เดี๋ยวเราหวั่นไหว

1296 คำ

“ไงหลิว มาเร็วนะวันนี้” ร่างสูงยกมือทักทายตั้งแต่หน้าประตู ใบหน้าหล่อยิ้มละไมส่งมาให้แล้วทรุดตัวนั่งเก้าอี้ตัวข้างกัน “แนนอ่ะ?” “เข้าห้องน้ำ” “ไอ้มอสก็พึ่งไป” ถึงว่าไม่เห็นเดินมาด้วยกัน ปกติเห็นธนูที่ไหนก็ต้องเห็นมอสอยู่ที่นั่น ตัวติดกันยิ่งกว่าปาท่องโก๋ “แล้วช่วงนี้เป็นไงบ้างเรียนหนักป่ะ” “ยัง แค่ปรับพื้นเลยไม่ค่อยหนักเท่าไหร่” เทอมนี้ส่วนใหญ่เรียนแค่วิชาพื้นฐานที่จะใช้ต่อยอดในปีสูง รุ่นพี่บอกว่าเป็นปีที่สบายที่สุดแต่ก็อยากให้เก็บเกี่ยวความรู้ให้ได้มากที่สุดเช่นเดียวกัน ดังนั้นฉันกับไอ้แนนเลยไม่เคยขาดเรียนเลยสักวัน “แล้วธนูอ่ะเป็นไง” “ของเรายากกว่าที่คาดเอาไว้แฮะ” พูดไปยิ้มไปแต่ทำไมฉันรู้สึกถึงความเศร้าในแววตา “คิดว่าเทอมนี้เรียนพื้นฐานก็คงไม่น่ายากเท่าไหร่ แต่เอาเข้าจริงเวียนหัวตั้งแต่วันแรก อาจารย์สอนเร็วมาก เร็วจนนึกว่าแกจะไปแข่งกับจรวด เรากับไอ้มอสมองหน้ากัน นี่มึงกับกูมาทำอะไรท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม