แพรนลินขับรถกลับมาบ้านที่พัทยาก็ร้องไห้มาตามทางอย่างเสียใจ เธอไม่คิดว่าความสุขของเธอจะผ่านไปเร็วขนาดนี้ แพรนลินก็พร่ำพูดด่าทอลีโอมาตลอดทาง จนกระทั่งถึงบ้านหลังใหญ่ของตัวเอง
"คุณหนู กลับมาทำไมไม่โทรมาบอกก่อนคะ" ชื่นเอ่ยถามแพรนลินทันทีที่เห็นเธอขับรถเข้ามาในบ้าน
"คุณพ่อคุณแม่ล่ะคะ" แพรนลินไม่ตอบแต่ถามหาพ่อแม่ของเธอกับแม่นมแทน
"ท่านไปงานเลี้ยงกับลูกค้าน่ะค่ะคุณหนู เป็นอะไรคะ ทำไมถึงร้องไห้" ชื่นเอ่ยถามออกไปด้วยความเป็นห่วงเมื่อเข้ามาในบ้าน แล้วทำให้เห็นใบหน้าของหญิงสาวอย่างชัดเจน แววตาที่บวมแดงเหมือนผ่านการร้องไห้มา เธอเลี้ยงแพรนลินมาตั้งแต่เด็กแพรนลินแทบจะไม่ร้องไห้ด้วยซ้ำ มันต้องมีอะไรแน่ๆที่ทำให้คุณหนูของเธอน้ำตาตก ชื่นคิดในใจ
"ป้าชื่น" พอได้ยินแม่นมของตัวเองถาม แพรนลินก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ จึงโผล่เข้ากอดแม่นมอย่างต้องการการปลอบใจจากคนที่รัก
"ไม่ร้องนะคะคนดีของชื่น ไหนบอกชื่นสิคะทำไม
