แพรนลินมองคนตรงหน้า แล้วสำรวจดูถึงการเปลี่ยนแปลงของเขาที่เปลี่ยนไปมาก จนเธอจำแทบไม่ได้ ก่อนจะตั้งสติได้แล้วพยายามฝืนยิ้มออกไป ก่อนจะจับมือของเขาออกจากมือของเธอ
"ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใครคะ" แพรนลินพูดออกไปอย่างเฉยชา เพราะเธอถูกทำร้ายมามากพอแล้ว เธอจะไม่มีวันให้เขาเข้ามาทำร้ายหัวใจของเธอได้อีก จะมีแค่เธอเท่านั้นที่จะเข้าไปทำร้ายหัวใจเขาได้ แพรนลินคิดในใจ
"แพรอย่าทำแบบนี้ได้ไหม พี่ขอโทษ" ลีโอพูดออกไปอย่างรู้สึกผิด เพราะถ้าหากเขารู้ว่าเธอกับเขามีลูกด้วยกัน เขาจะไม่มีทางให้ทั้งสองต้องอยู่อย่างลำบากอย่างแน่นอน ไม่งั้นตอนนี้แพรนลินก็ไม่ต้องมางอนเขาแบบนี้
"ขอโทษอะไรเหรอคะฉันจำไม่ได้ คุณกลับไปเถอะค่ะ" แพรนลินพูดออกไปก็จะเดินหนี
"อย่าทำตัวเป็นเด็กๆสิแพร " ลีโอพูดออกไปก็เอาตัวขวางทางไม่ให้แพรนลินเดินหนีเขา
"แล้วจะทำไมคะคุณลูกค้า หากคุณไม่ได้มาซื้อของก็เชิญออกไปจากร้านค่ะ" แพรนลินพูดออกไปพ
