ย่างเข้าหนึ่งสัปดาห์เต็มแล้วที่เขาคนนั้นกลับไป ยอมรับว่าตอนกลางคืนแอบเหงาหนักมากเมื่อไม่มีใครนอนกอด
ถึงที่นอนจะเล็กนิดเดียว ทว่ามันกลับดูกว้างขวาง นี่เธอคงจะรักเขามากเลยสินะถึงได้ทำอะไรก็คิดถึงแต่หน้าเขาไปหมด
ไม่ว่าจะออกไปสวน ภาพของเขาที่ทำงานช่วยพ่อก็ดูจะมีไปหมดทุกทาง
ภาพที่เขามายืนรอชิมอาหารฝีมือเธอเพราะพ่อกับแม่ต้องเข้าสวนแต่เช้า ยืนโอบกอดเอวเธอเอาไว้ไม่ห่าง ถึงแม้จะห้ามแต่เขาก็ไม่ฟัง
ความใกล้ชิดที่เขาแสดงออกมันก็ดีมากๆ แต่หากในยามที่เขากลับไปเธอก็ทำใจอยู่นานเหมือนกัน
พีรดาเดินลงมาทำงานบ้านตอนเช้าตรู่ในเวลาหกโมง ต่อด้วยทำกับข้าวในครัวระหว่างรอพ่อกับแม่เอาผักออกไปส่งตามร้านค้าต่างๆ ในหมู่บ้านใกล้เคียง สายๆ กลับมาจะได้ทานอาหารกัน จากนั้นเราทุกคนก็จะออกไปทำสวนกันต่อ ทำวนเวียนกันอยู่อย่างนี้เป็นชีวิตประจำวัน
ขั้นตอนสุดท้ายเธอใส่ผักลงไปในซึ้ง เพราะวันนี้บ้านเรามีเมนูปลาทูนึ่งกับน้ำพริก
