หลายวันต่อมา...
“ มึงเจอนาไหม เจอนามันไหม ?!?” ทันทีที่ฉันมาถึงโรงพยาบาลที่นารักษาตัวอยู่ ฉันก็รีบวิ่งมาหาซอลที่ยืนปลอบเฮียไนท์อยู่ ฉันมองภาพตรงหน้าที่ตำรวจกั้นพื้นที่เพื่อให้กู้ภัย และทีมค้นหาได้ทำงานสะดวกมายิ่งขึ้น…
เมื่อตอนสายเพลงโทรหาฉันว่านามันกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย และพอฉันได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบให้คนขับรถมาส่งที่โรงพยาบาลทันที ฉันภาวนามาทั้งทางขอให้เพื่อนฉันปลอดภัย ฉันพยายามเข้าใจว่าที่นามันตัดสินใจทำแบบนี้เพราะอะไร....ก่อนหน้านี้นามันเจอเรื่องที่เลวร้ายมา มันเจ็บปวดกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ประดาประดังเข้ามาหามัน
แต่ฉันไม่คิด ไม่คิดว่ามันจะตัดสินใจทำแบบนี้...
“ มึงยังไม่เจอร่างนามันเลยอะ ” ซอลพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เฮียไนท์ก็เอาแต่ยืนเงียบ...
“ ไม่ นามันเข้มแข็งจะตาย มันจะมาทิ้งพวกเราไปง่ายๆ ไม่ได้ปะ...” ฉันพูดพร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตาตัวเองไว้
ฉันพยายามคิดในแง่ดี ทั้งที่รู้ทั้งรู้ว่า
