ตกหลุมรักลูกหนี้สุดแสบ

ข้อเสนอ

ร้านอาหารอิตาหลี

" หึหึหึ อยู่ที่นี้สินะ" นนท์เมื่อไปส่งน้องสาวที่คอนโดเสร็จแล้วเขาก็แกล้งถามน้องสาวออกมาก่อนจะได้เรื่องว่าสาวน้อยได้มาทำงานร้านเพื่อนสนิทของเขานี้เองก่อนจะขับรถออกมา

เที่ยงคืน

น้ำขิงออกมายืนรอรถที่ป้ายรถเมล์เพื่อที่จะกลับบ้าน ระหว่างที่เธอรอรถอยู่นั้นอยู่ๆก็มีรถที่คุ้นตาวิ่งเข้ามาจอดที่ป้ายรถเมล์ที่เธอยืนอยู่คนเดียว

" ขึ้นรถเดี่ยวพวกขี้ยาก็ลากไปข่มขื่นหรอก" นนท์เปิดกระจกรถลง ก่อนจะเรียกลูกหนี้ให้ขึ้นรถมาน้ำขิงที่ไม่ได้เห็นหน้าชายหนุ่มชัดนักแต่รถที่ขับมาจอดเป็นรถพี่ชายเพื่อนเมื่อเธอได้ยินว่าขี้ยาจะลากไปข่มขื่น เธอก็หันไปมองทางฝั่งที่มีกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังนั่งดื่มเหล้ามองมาทางเธอ น้ำขิงเมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็รีบเดินมาขึ้นรถอย่างไม่ต้องคิด

" สวัสดีค่ะพี่ชายชมพู่ รบกวนด้วยนะคะขอบคุณค่ะ" น้ำขิงยกมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่มโดยที่ไม่ได้หันมองหน้าชายหนุ่มด้วยซ้ำว่าเขาหน้าตาเป็นไง รู้แค่ว่าพี่ชายเพื่อนเป็นผู้มีพระคุณมาก

“ หึหึหึ ไม่ต้องขอบคุณอะไรหรอกเพราะถ้าเธอตายฉันคิดว่าหนี้15ล้านฉันคงไม่ได้คืนง่ายๆแน่” นนท์ขับรถออกมาพร้อมกับพูดเรื่องหนี้ขึ้นมา น้ำขิงเมื่อได้ยินแบบนั้นเํธอก็ค่อยๆหันหน้าไปมองชายคนที่ช่วยเธอเมื่อกี่ด้วยท่าทางตกใจ เพราะเธอไม่คิดว่าโลกจะกลมอะไรขนาดนั้นก่อนจะตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้เห็นหน้าของเจ้าหนี้ชัดๆ เพราะใบหน้าที่ปราศจากแว่นตาสีดำนั้นดูหล่อมาก….มากแบบพระเอกซี่รี่ย์เกาหลีเลยละ แต่ว่าวันนี้เขาแต่งตัวเรียบร้อยไม่เหมือนกับวันที่เธอเจอวันแรกที่มาทวงหนี้เธอ

“ หึหึหึ จ้องขนาดนั้นเดี่ยวฉันก็ท้องหรอก” นนท์อดพุดขึ้นมาอย่างกวนๆไม่ได้เมื่อเห็นลูกหนี้อ้าปากค้างจ้องเขาอย่างกับตกใจอะไร น้ำขิงเมื่อได้ยินเสียงของคนเป็นพี่ชายเพื่อนหรือจะเรียกอีกชื่อก้คือไอ้เจ้าหนี้ใจร้ายคนนั้นนั้นแหละ น้ำขิงเมื่อรู้สึกตัวแล้วเธอก็ขยับตัวอันผอมบางมานั่งแทบจะสิงกับประตูรถเลยก็ว่าได้ พร้อมกับหันหน้าไปด้านนอกรถ นนท์ที่ขับรถอย่างสบายใจและสบายอารมณ์อย่างบอกไม่ถูกเมื่อเขาได้เห็นหน้าเธอหวาดกลัวบวกกลับความน่ารักของเด็กน้อยที่ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็น่ารักไปหมด เขาแอบมองเธอเรื่อยอย่างไม่ให้เธอรู้ตัวแต่ก็อีกนั้นแหละเธอจะรู้ตัวหรือไม่ก็ไม่ใช่เรื่องของเขาเพราะเธออยุ่ในฐานะที่ไม่มีสิทธิ์พูดหรืออ้าปากอะไรทั้งนั้น

“ เธอคิดว่าทำงานทั้งวันทั้งคืนแบบนั้นเธอจะมีปัญญาหาได้เดือนละล้านจริงๆเหรอ” อยู่ๆนนท์ก็พูดทำลายความเงียบขึ้นมา น้ำขิงที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็หันไปมองทางเจ้าหนี้ด้วยสีหน้าที่ซื่อบื้อเพราะความเหนื่อยบวกกับความตกใจที่เพิ่งรู้ว่าพี่ชายเพื่อนเป็นเจ้าหนี้จอมโหดคนนั้น

“ ฉันไม่รู้หรอกค่ะว่ามันจะหาได้ไหม มันก็ดีกว่าฉันอยู่เฉยๆไม่ใช่เหรอค่ะ “ น้ำขิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สลดกับชีวิตของเธอมากก่อนจะก้มหน้าหยิกมือตัวเองเพื่อระบายอารมณ์เมื่อนึกถึงสิ่งที่แม่และไอ้เลวนี้ทำกับพ่อของเธอ

“ ฉันมีข้อเสนอให้เธอ แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอจะเห็นด้วยไหม “ นนท์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งโดยที่ไม่ได้หันมามองหญิงสาวเพราะเขารู้ว่าไม่ว่าลูกหนี้คนไหนก็กลัวเขาทั้งนั้นแหละยิ่งเด็กอายุ19ปีที่เคยเห็นความโหดแค่เศษเล็บของเขาเท่านั้นแล้ว มีเหรอที่เธอจะไม่กลัว

“ อะไรเหรอค่ะ “ น้ำขิงหันมาถามเจ้าหนี้ด้วยสายตาที่เป็นประกายเพราะเธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าหาเงินใช้หนี้เดือนละล้านไม่มีทางเป็นไปได้เลย ต่อให้เธอทำงาน24ชั่วโมงทุกวันก็ไม่มีทางได้เดือนละล้านเด็ดขาด เมื่อเจ้าหนี้เสนอข้อเสนอแบบนี้แล้วมีเหรอที่น้ำขิงจะไม่สนใจ

“ ว่ามาเลยค่ะคุณ” น้ำขิงขยับมาทางที่ชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มและสายตาที่เป็นประกาย นนท์หันมามองเด็กน้อยน่ารักที่ยิ้มด้วยสายตาที่เป้นประกายก่อนจะสตั๊นเมื่อความน่ารักของเด็กสาวคนนี้มันสะกดใจเขามาก พ่อเสือร้ายกลัวว่าตัวเองจะใจออ่นให้เหยื่อเขาก็รีบปรับอารมณ์

“ อะแฮ๊ม คือข้อเสนอที่ฉันจะให้เธอ เธอไม่ต้องตัดสินใจตอนนี้ก็ได้ฉันให้เวลาเธอไปคิดดูก่อน 3วันแล้วค่อยมาให้คำตอบกับฉันก็ได้ หึหึหึ “ นนท์หัวเราะในลำคอออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ น้ำขิงเด็กไร้เดียงสาอย่างเธอที่รอฟังด้วยสายตาตื่นเต้นก็มองชายหนุ่มด้วยสายตาเป็นประกายอยุ่แบบนั้น

“ อะไรเหรอค่ะ ว่ามาเลยค่ะถ้าน้ำขิงทำให้ได้น้ำขิงจะทำให้เลยค่ะ” น้ำขิงพูดออกมาด้วยความตื่นเต้นเมื่อเจ้าหนี้ไม่ได้ใจร้ายอย่างที่เธอคิด

“ เป็นนางบำเรอให้ฉัน 1ปี ถ้าเธอสนใจหนี้15ล้านจบกันเธอไม่ต้องมาใช้หนี้15ล้าน แต่ถ้าไม่เดือนละล้านก็ตามนั้น แต่ถ้าน้อยกว่าล้านดอกก็จะทบต้นต้นก็จะทบดอกไปคิดดูก่อนก็ได้ไม่ต้องรีบให้คำตอบฉันตอนนี้ก็ได้” นนท์ที่กำลังจะโดนคุมถุงชนกับลูกสาวเพื่อนของคนเป็นแม่ ทำให้เขาต้องยื่นข้อเสนอให้เด็กน้อยคนนี้เพราะอย่างน้อยเธอก็เป็นเพื่อนน้องสาวและเรื่องราวที่เธอได้ยินจากน้องสาวมา เด็กคนนี้ก็ไม่ได้มั่วกับใครและก็เป็นเด็กดีด้วยเขาเลยจะหลอกใช้เธอสักปี โดยที่มีหนี้มาอ้าง น้ำขิงที่ได้ยินข้อเสนอของลูกหนี้สายตาที่เธอมองชายหนุ่มด้วยสายตาที่เป็นประกายเมื่อกี่ก็เปลี่ยนมาเป็นหดหู่ทันที น้ำขิงรู้สึกสิ้นหวังเธอหันออกไปนอกกระจกรถอย่างปลงให้กับโชคชะตาของเธอเอง

“ คุณฉันคงทำให้คุณไม่ได้หรอกค่ะ คุณไม่ต้องรอ3วันหรอกค่ะ” น้ำขิงที่หันมองออกไปทางนอกรถเธอตอบชายหนุ่มออกมาด้วยเสียงที่เบาอย่างคนสิ้นหวัง เมื่อสิ้นคำพูดของเด็กสาวทุกอย่างในรถก็เงียบกริบ แม่กระทั้งเสียงลมหายใจก็ไม่ได้ยิน

บรื้น…..บรื้น…..บรื้น