บรื้น….บรื้น..บรื้น
ไม่นานรถแท๊กซี่ก็วิ่งเข้ามาจอดที่บ้านไม้หลังเก่าๆ ที่หน้าบ้านเป็นร้านอาหารตามสั่งของน้ำขิงกับพ่อ
“ ขอบคุณคะพี่” น้ำขิงจ่ายค่ารถเสร็จเธอก็เดินเข้า
บ้านระหว่างที่เธอเดินเข้าบ้านเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆพร้อมกับเอามือน้อยๆปาดน้ำตา ก่อนจะเดินเข้าบ้านอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ น้ำขิงกลับมาแล้วเหรอลูก อ้าวแล้วไปเอาเสื้อผ้าใครมาใส่ละลูก” จักรถามคนเป้นลุกสาวออกมาอย่างแปลกใจเพราะเสื้อผ้าที่ใส่เป้นของผู้ชาย น้ำขิงที่ลืมไปเลยว่าเธอใส่ชุดของเจ้าหนี้มา เธอก็เลยยิ้มเหยๆออกมาก่อนจะตอบคนเป้นพ่อ
“ ชุดเจ้านายจ้ะพ่อ คุณนนท์เขาให้น้ำขิงทำความสะอาดบ้านและก็ที่ทำงานของเขา เขาเห็นหนูใส่ชุดนักศึกษาแล้วมันไม่สะดวกก็เลยให้หนูใส่ชุดนี้จ้ะ” น้ำขิงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะเธอต้องโกหกพ่อของเธออีกแล้ว จักรเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็สบายใจก่อนจะจูงลูกสาวมานั่งที่โต๊ะแล้วเอาข้ามาให้น้ำขิงกิน
