ตกลงรับข้อเสนอ

982 คำ
“ ok มีอะไรก็ว่ามา” นนท์ที่เห็นหน้าของหญิงสาวแบบนั้นเขาก็พาเธอมาในรถ ก่อนจะถามเด็กสาวออกมาเพราะดูท่าแล้วน้ำขิงคงมีเรื่องอยากตกลงกับเขา “ เอ้อ…..คุณ….คุณ…เรื่องที่คุณเสนอเมื่อคืนอะเอาเป็นว่าฉันตกลง “ น้ำขิงก้มหน้าหยิกตัวเองอย่างแรงเพื่อระบายความอัดแน่นในหัวใจ นนท์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ยกยิ้มมุมปากออกมาอย่างพอใจ เมื่อข้อเยื้อก้อนโตยอมติดกับแล้ว “ แต่ว่าหนูขอเวลาสัก2วันได้ไหมค่ะคุณนนท์” น้ำขิงเธอกลืนก้อนน้ำตาลงคอก่อนจะเงยหน้ามองชายหนุ่มอย่างคนสิ้นหวังในโชคชะตา นนท์เมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะ2วันก็ไม่ได้นานอะไร “ อื้มตามนั้น” นนท์ยอมตกลงโดยดี อย่างคนไม่ได้คิดอะไรเพราะในเมื่อเขาได้สิ่งที่เขาต้องการแล้ว แค่สองวันทำไมเขาจะรอไม่ได้ น้ำขิงเมื่อรู้แล้วว่าชายหนุ่มยอมตกลงเธอก็กลืนก้อนน้ำตาลงท้องไปก่อนจะลงจากรถหรูของพี่ชายเพื่อนมา บรื้น….บรื้น…บรื้น นนท์เมื่อได้รู้คำตอบของลูกหนี้แล้วเขาก็ขับรถออกมาทันที พร้อมกับมองหญิงสาวตัวน้อยผ่านทางกระจกหลังด้วยรอยยิ้มที่สุดแสนจะเจ้าเล่ห์ แต่กับอีกคนรู้สึกหดหู่กับชีวิตคนไม่มีหัวใจอย่างนนท์เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากเดือนแฟนเก่าที่เคยคบกันมาตั้งแต่อายุ18ปี “ หึหึหึ ผู้หญิงกับเงินนี้มันเป็นของคู่กันจริงๆ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ยอมทุกอย่างแม้กระทั้งศักดิ์ศรีของตัวเอง “ นนท์ยิ้มออกมาอย่างสมเพชเด็กสาวที่เขามองผ่านกระจกหลัง “ น้ำขิงคุณนนท์ไปแล้วเหรอลูก” จักรถามลูกสาวเมื่อเห็นแค่ลูกสาวเดินเข้ามาคนเดียว น้ำขิงยิ้มหวานมองคนเป็นพ่อก่อนจะเดินเข้าไปกอดพ่อร้องไห้ออกมาเพราะสิ่งที่เธอกำลังจะทำนี้เป็นสิ่งที่ผู้หญิงอย่างว่ากำลังทำ “ ฮือ….ฮือ….พ่อ…..ฮือ…” น้ำขิงร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้น จักรเมื่อเห็นลูกสาวร้องไห้โหออกมา ก็กอดลูกสาวไวส้แนบอกอย่างตกใจ “ น้ำขิง น้ำขิงลูกลูกเป็นอะไร” จักรถามลูกสาวออกมาด้วยความตกใจเพราะเป็นห่วงลูกสาวเป็นอย่างมาก อยู่ลูกสาวก็เดินปรี่เข้ามากอดตัวเองแล้วร้องไห้โห้….ออกมา “ เปล่าค่ะพ่อน้ำขิงแค่ดีใจที่เจ้าหนี้ยอมให้เราผ่อนจ่ายได้แล้ว เขาบอกว่าถ้าหนูทำงานให้เขา1ปีเขาจะยกหนี้ให้เราค่ะพ่อ “ น้ำขิงยิ้มออกมาทั้งน้ำตาก่อนจะโกหกคำโตกับคนเป็นพ่ออีกครั้ง จักรเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็กอดลูกสาวไว้แน่นยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เจ้าหนี้ใจดีจะยกหนี้ให้และก็ยังมีงานให้ลูกสาวทำด้วย 5โมงเย็น ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง ระหว่างที่น้ำขิงกำลังเดินเข้ามหาลัยก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา น้ำขิงที่ร้อยวันพันปีไม่มีใครไลท์มานอกจากชมพู่เธอก็แปลกใจก่อนจะยกมือถือขึ้นมาดู *น้ำขิงพี่เห็นเรากำลังร้อนเงิน วันนี้ที่ผับขาดคนสนใจรับงานไหมเป็นโคโยตี้ได้ 2,000 * น้ำขิงเมื่อเห็นค่าแรงที่รุ่นพี่รอบเช้าที่รู้จักกันเมื่อตอนรับน้อง เธอก็ทำตาโตเพราะเงินที่เธอจะได้รับในคืนนี้เยอะกว่าที่เธอเสริฟท์อาหารทั้งคืนซะอีก *ตกลงค่ะพี่ส่งโลเคชั่นมาเลยค่ะ หนูสนใจมาก* น้ำขิงพิมพ์กับไปอย่างไวเมื่อรู้ว่าเงินที่จะได้รับเป็นเงินก้อนโต อย่างน้อยถ้าเธอได้เงิน2,000บาทนี้มาแล้วเอามารวมกับเงินเก็บที่เธอมีก็คงจะพอค่าเทรอม ค่าน้ำค่าไฟที่ร้านเพราะระหว่างที่เธอเป็นทาสบลำเรอกามให้เจ้าหนี้เงินก้อนนี้ก็คงจะพอช่วยพ่อกับเธอได้ น้ำขิงเมื่อคิดได้แบบนั้นเธอก็เลยตกปากรับคำกับรุ่นพี่ไปเพราะเงิน2,000บาทเยอะมาก “ น้ำขิง คุยกับใครอะ” ชมพู่ที่เดินเข้ามาไม่ให้ซุมให้เสียงก็กระโดดกอดคอน้ำขิงก่อนจะถามเพื่อนรักออกมา น้ำขิงที่ไม่ได้ตั้งหลักก็ตกใจสะดุ้ง “ อุ้ย ชมพู่ยัยบ้านี้ตกใจหมดเลย 555” น้ำขิงเอ็ดเพื่อนออกมาก่อนจะหัวเราะเมื่อเพื่อนทำท่าทางเหมือนลิงหลอกเจ้าเธอ “ พี่นัดแม๊สเสดมาบอกว่าที่ร้านขาดคน เลยมาชวนไปทำงาน” น้ำขิงยิ้มหวานบอกเพื่อนเมื่อชมพู่ได้คำตอบแล้วเธอก็ยิ้มหวานออกมา ก่อนจะพูดอะไรบางอย่างจนทำให้น้ำขิงสะดุ้ง “ เอ้อ น้ำขิงเฮียเราบอกว่าว่างๆให้เราชวนเธอไปเที่ยวที่ร้าน” ชมพู่พูดออกมาอย่างคนไม่รู้เรื่องอะไรเลย ส่วนคนที่มีชะนักติดหลังอย่างน้ำขิงเมื่อเพื่อนรักพูดถึงพี่ชายตัวเองน้ำขิงถึงกับสะดุ้งตัวโยน “ ออ้ …เอ้อ…เอ้อ ได้สิเอาไว้วันไหนว่างเราจะไปเที่ยวนะ” น้ำขิงพูดออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก เมื่อนึกถึงข้อตกลงนั้น ชมพูยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อได้ยินว่าเพื่อนรักจะยอมไปเที่ยวกับตน เพราะที่ผ่านมาตั้งแต่เพื่อนต้องมาเรียนรอบค่ำแล้วก็ทำงานทั้งคู่ไม่มีโอกาสได้เที่ยวกันเลย “ จริงนะ น้ำขิงเย้……” ชมพู่กระโดดดีใจอย่างกับเด็กได้ของฃเล่นที่ถูกใจการกระทำของเธอทำให้น้ำแข็งอดขำเพื่อนไม่ได้ จากนั้นทั้งคู่ก็เข้าเรียนตามปกติ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม