เ(ฉ)พาะช่างขังรัก (MDL STORY)
EPISODE13
[งอแงทำไม]
"อืม" พี่ภารัณรับคำสั้น ๆ ก่อนจะเริ่มตักข้าวเข้าปากอย่างว่าง่าย
เห็นเขากินข้าวต้มที่แวะซื้อมาจากร้านข้างทางได้ ฉันก็รู้สึกโล่งใจอย่างน่าประหลาด รอพี่ภารัณกินข้าวเสร็จ แล้วค่อยให้กินยาลดไข้ จะได้พูดขอบคุณเขาดี ๆ เพื่อปิดจบการตอบแทนบุญคุณที่เขาช่วยเหลือฉันไว้วันนั้น
"ทีวีดูได้" คนป่วยที่นั่งกินข้าวต้มเงียบ ๆ พูดขึ้น
"อ้อ! ไม่เป็นไรค่ะ พะแนงว่า…" ฉันพยักหน้ารับคำเขา แต่สายตาที่คนป่วยมองไซโคไม่เลิกรานั้น ทำให้ฉันต้องเลือกคำตอบใหม่แล้วล่ะ
"..."
"อืม…พะแนงว่าดูทีวีรอก็ดีนะคะ มีรายการอะไรดูบ้างน้า" ฉันตอบเสียงอ้อมแอ้ม แล้วหยิบรีโมทมากดเปิดทีวีอย่างจำยอม
ให้ตาย! คนอะไรข่มขู่ทางสายตาเก่ง ต้องบังคับให้ฉันทำตามใจให้ได้เลยสินะ
ปิ๊บ!
เมื่อจอทีวีขนาดราวหกสิบห้านิ้วฉายช่องที่เปิดค้างไว้ล่าสุดสู่สายตา รีโมทในมือของฉันก็ถึงกับหลุดร่วงลงพื
