พรายรพีกระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น
"เราจะย้ายลงไปอยู่ปางกันวันนี้ ตื่นสิยัยขี้เซา"
มีนาที่กำลังหลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนของเขาตอบกลับมางัวเงีย "ยังไม่เช้าเลย" พร้อมกับซุกหน้าลงไปที่อกกว้างของพ่อพรายรพีอย่างออดอ้อน หนุ่มใหญ่ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู มองท้าวแขนขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเอียงคอลงมาดูใบหน้าของสาวน้อยที่ซุกเข้าหาอกของเขา แล้วก้มลงกระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบพร่า
"ถ้าไม่ตื่น...จะทำอย่างอื่นนะ"
……………………………………………
เมื่อพ่อพรายรพีพามีนาลงจากเขา สายตาของเธอค่อยๆ เผยให้เห็นภาพที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน หมู่บ้านที่อยู่เบื้องหน้าไม่ได้เป็นเพียงกระท่อมเล็กๆ ในจินตนาการ หากแต่เป็นหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยบ้านเรือนที่หลากหลาย ทั้งชั้นเดียวและสองชั้น สร้างด้วยวัสดุที่ดูทันสมัยเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ราวกับภาพของหมู่บ้านจัดสรรในเมืองใหญ่ การตกแต่งบ้านแต่ละหลังประณีตงดงาม เสมือนหมู่บ้านนี้ตั
