เขามาถึงคอนโดแล้วก็ขึ้นไปเป็นเพื่อนเพื่อช่วยเก็บของใช้ส่วนตัวหลายอย่างย้ายไปที่บ้าน หลังจากนั้นก็นั่งรอเพราะว่าน้องไกอาเข้าไปในห้องนอนเพื่อเอาโน๊ตบุ๊ก แต่ว่าผ่านไปสิบนาทีแล้วยังไม่เปิดประตูออกมาเลย ตามสัญชาตญาณระวังตัวทำให้ไม่กล้าจะไว้ใจ เขาเดินไปเปิดประตูช้าๆแล้วได้เจอกับภาพที่เล่นเอานิ่งค้างและโกรธมาก
“ปล่อยน้องไกอาเดี๋ยวนี้นะเว้ยไอ้เหี้ย!”
“ฝันไปเถอะ! ยัยหนูนี่เป็นของกูคนเดียวเท่านั้น พวกมึงไม่มีสิทธิ์มาแย่งไป!!”
“มึงออกไปไหนไม่ได้หรอก กูไม่มีทางยอม” เฌอมาหยิบปืนขึ้นมาเตรียมพร้อมสู้และไม่มีทางยอมแน่นอน มันอุ้มน้องไกอาอยู่ด้วยท่าทีระมัดระวังมากก่อนจะวางไว้บนเตียงนอนอย่างเบามือผิดปรกติ จากนั้นก็พุ่งตรงเข้ามาหาเขาทันที
เราต่อสู้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร ข้าวของในห้องร่วงลงพื้นกระจัดกระจายไปหมด ฝีมือจัดว่าอยู่ในระดับเดียวกันทำให้ล้มมันได้ยากมากและที่ยากมากกว่าคือการจับกลับไปทั้งเป็นเพื
