10 ขอให้จำไม่ได้

1909 คำ

เช้าวันต่อมา... ดวงตากลมสวยค่อย ๆ ลืมตาขึ้นด้วยความรู้สึกงัวเงียมึนหัวไปหมดจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไปอย่างหนัก รวมถึงอาการปวดเมื่อยไปตามตัว แต่ที่ทำให้วีนัสรู้สึกแปลกไปกว่าทุกครั้งมากที่สุด ก็น่าจะเป็นอาการที่รู้สึกแสบบริเวณตรงนั้นของตัวเอง "อ อ๊ะ ทำไมมันเจ็บ" เรียวปากบางเอ่ย ก่อนจะเบิกตากว้างขึ้นเมื่อลืมขึ้นมาเต็มตาแล้วพบว่ากำลังนอนที่ไหนสักที่...ที่ไม่ใช่ห้องของตัวเอง "ห้องใครอะ แล้ว..." ขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น เสียงหวานก็ต้องร้องออกมาเป็นระยะทันทีที่ขยับตัว "...โอ๊ย! ทำไมมันแสบขนาดนี้เนี่ย เกิดอะไรขึ้น" ว่าแล้ว มือบางก็เปิดผ้าห่มเพื่อมองดูสภาพของตัวเองทันทีอย่างรู้สึกสงสัย แล้วสีหน้าตกใจสุดขีดก็ต้องเผยออกมาหลังจากที่เห็นร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองรวมถึงคราบเลือดที่เลอะติดอยู่ที่หว่างขา "เชี้ย! นี่มันอะไรกัน" วีนัสเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไม่สู้ดี ก่อนที่ปรายตาเฉี่ยวจะเหลือบเห็น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม