พึบ!
เสียงถ้วยไข่ตุ๋นถูกวางลงบนโต๊ะตรงหน้าเด็กหนุ่มอย่างแรงพร้อมกับร่างสวยหุ่นดีที่ทำท่าจะเดินหนีออกไป แต่ก็ต้องชะงักเท้าเมื่อได้ยินเสียงทุ้มของคนที่นั่งอยู่ถาม
"แล้วของพี่ล่ะครับ"
"ไม่กิน"
"ทำไมครับ" ดวงตาคมมองหน้าถามแววตาเรียบ
"ไม่อยากกิน..."
"แต่ผมไม่ชอบกินข้าวคนเดียว"
"นั่นมันเป็นปัญหาของเรา ไม่ใช่..." ขณะที่ใบหน้าเรียวสวยกำลังจะบอกออกไปด้วยท่าทีไม่สนใจอะไร คนตัวเล็กก็ต้องชะงักหลังจากที่เหลือบสายตาไปปะทะเข้ากับร่างสูงที่นั่งมองหน้าเธอนิ่ง
"พูดต่อสิครับ"
"..." วีนัสเงียบไม่ยอมพูดต่อตามที่อีกคนบอก
"ปัญหาของผมก็คือปัญหาของพี่"
"นี่!"
"ไปตักข้าวมานั่งกินข้างผม"
"ไทก้า! จะบงการพี่ทุกอย่างเลยหรือไง"
"ผมไม่ได้อยากบงการหรือบังคับอะไรพี่"
"แล้วที่ทำอยู่..."
"แล้วทำไมพี่ถึงไม่กินข้าวเย็นล่ะครับ"
"..." ใบหน้าสวยชะงักนิ่ง
"ผมสังเกตมาสองวันแล้ว พี่ไม่กินข้าวเย็นเลย แล้วก็บ่นว่าปว
