5 เอาแค่คนที่อยากเอา
1506 คำ
"ไง ยังจำทางกลับบ้านได้อยู่อีกเหรอ" เสียงวดีเอ่ยถามลูกสาวเพียงคนเดียวของตัวเองขึ้นหลังจากที่ร่างบางเดินเข้ามาภายในบ้าน
"แม่ก็..."
"...หนูไม่ได้ ไม่กลับบ้านเลยสักหน่อย ชอบแซวเนี่ย" เรียวปากสวยตอบ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมามองหาใครบางคน
"พ่อล่ะคะ" ใบหน้าสวยเอ่ยถาม
"อยู่ในครัวนั่นแหละ พอแกบอกว่าจะกลับ ก็รีบเข้าครัวไปเตรียมอาหารรอ"
"จริงเหรอแม่ แต่หนูเพิ่งกินข้าวมานะ"
"ก็ซวยแกไป รู้ว่าที่บ้านมีเชฟรอ จะไปกินก่อนมาทำไม"
"ก็ไลลาชวนนี่ ตอนแรกหนูก็ไม่ได้คิดว่าจะกลับบ้านด้วย" วีนัสตอบกลับคนเป็นแม่ไป โดยนี่เป็นการพูดคุยแบบปกติของทั้งสอง วดีกับวีนัสมักจะใช้คำพูดที่ฟังดูเรียบง่ายแบบนี้คุยกันเพื่อที่จะไม่เกิดช่องว่างระหว่างอายุมากีดกัน ทำให้วีนัสเวลามีอะไรที่ไม่สบายใจก็มักจะปรึกษาพูดคุยกับแม่ตัวเองทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่...เรื่องความรัก
"แล้วยังติดต่อมาอยู่หรือเปล่า"
"หื้อ?"
"แฟนเก่าแกน่ะ" ทันทีที่วดีถามจบ ร่างสวยหุ่นดีที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักนิ่งไป
"ไม่ค่อย..."
"ฉันไม่ได้อยากจะตอกย้ำอะไรแกหรอกนะวีนัส แต่...บ้านเขากับเรามันต่างกัน แกเข้าใจที่แม่พูดใช่ไหม"
"อืม หนูรู้" เรียวปากสวยตอบกลับอย่างรู้ดีในความหวังดีที่แม่เธอพยายามบอกอยู่ตลอด นี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่วีนัสตัดสินใจยุติความสัมพันธ์กับทัต เนื่องจากฐานะทางบ้านของเขากับเธอค่อนข้างแตกต่างกันพอสมควร ทัตเป็นลูกชายนักธุรกิจที่มีฐานะ มีหน้ามีตาในสังคมอยู่ในระดับหนึ่ง ขณะที่บ้านของวีนัสเป็นเพียงชนชั้นกลาง ที่ถึงพ่อเธอจะเป็นเชฟที่มีเงินเดือนหลักแสนต่อเดือน ทว่าก็ไม่สามารถที่จะไปเทียบเท่ากับฐานะกับทางบ้านของทัต อดีตแฟนหนุ่มรุ่นพี่ของเธอได้
แม้ว่าทัตจะไม่ได้สนใจอะไรในเรื่องพวกนี้ แต่ที่บ้านเขาก็อาจจะไม่โอเค วีนัสคิดและทบทวนทุกอย่างมาเป็นอย่างดี จนสุดท้ายเธอก็เลือกที่จะจบความสัมพันธ์กับรุ่นพี่หนุ่มลงเพื่อให้เขาได้ไปเติบโตอย่างที่ทางบ้านเขาคาดหวังเอาไว้
"วีนัส" เสียงพงศ์ศักดิ์เดินเข้ามาเอ่ยเรียกลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตัวเองขึ้นพร้อมกับนำจานอาหารเข้ามาวางลงบนโต๊ะห้องครัวภายในบ้าน
"แล้วนี่มายังไง นั่งแท็กซี่มาเหรอลูก" ชายวัยกลางคนมองหน้าถามคนเป็นลูกน้ำเสียงห่วงใยอบอุ่น
"ไม่ใช่แท็กซี่นี่ ว่าจะถามอยู่ ฉันเห็นเหมือนมีรถมาส่งแกเลยแต่ไม่ใช่แท็กซี่"
"อ๋อ ไทก้าน่ะค่ะ"
"ไทก้า?" พงศ์ศักดิ์ถามขึ้นด้วยความรู้สึกคุ้นในชื่อที่ได้ยิน
"น้องชายไลลาน่ะค่ะ พอดีหนูไปห้องไลลามาแล้วรถเสียนั่นแหละ น้องเลยอาสามาส่ง"
"อ๋อ" วดีพยักหน้ารับรู้ แล้วชายหญิงวัยกลางคนสองคนก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามอะไรลูกสาวคนเดียวต่อ พวกเขานั่งคุยเล่นกันไปตามประสาครอบครัวขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น โดยมีรอยยิ้มของวีนัสที่ฉายออกมาไม่หยุดทุกครั้งที่ได้กลับมานอนที่บ้าน
อีกด้าน
ตึก
ตึก...เสียงสองเท้าหนักของเด็กหนุ่มมัธยมปลายเดินตรงเข้าไปยังด้านในร้านลับที่ภายนอกดูเหมือนอาคารห้องเช่าปกติ ทว่าบริเวณด้านในนั้นกลับเต็มไปด้วยโต๊ะสนุ๊กและสิ่งผิดกฎหมายที่เกี่ยวกับการพนัน
"มาแล้วว่ะ..." เสียงทุ้มของใครบางคนที่นั่งสูบบุหรี่อยู่เอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นเพื่อนสนิทตัวสูงของตัวเองเดินเข้ามายังโต๊ะสนุ๊กที่พวกเขากำลังเล่นกันอยู่
"...ไง" เฟย เอ่ยทักทายคนที่เข้ามาใหม่ด้วยท่าทีสนิทสนม โดยเฟยก็คือหนึ่งในเพื่อนสนิทของไทก้า เขามีเพื่อนสนิทอยู่สองคน ซึ่งก็คือเฟยกับเป็ด
"ไอ้เป็ดไปไหน" ไทก้าถามพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้ด้านข้างเพื่อนสีหน้าเรียบนิ่ง
"ไม่รู้แม่ง แอบไปเย็บใครอีกแล้วมั้ง" ทันทีที่เฟยพูดจบ ไทก้าก็นั่งนิ่งพยักหน้ารับรู้กับคำบอกเล่าของเพื่อน
"สักมวนไหม" เฟยถามพร้อมกับยื่นซองบุหรี่ไปยังร่างสูงที่นั่งอยู่
"ไม่ดีกว่า เดี๋ยวกูต้องไปรับแม่"
"มึงก็อมลูกอมที่พกติดตัวไว้ไง"
"ไม่ล่ะ แม่กูเร็วเรื่องแบบนี้" เจ้าของใบหน้าหล่อตอบกลับ เฟยจึงไม่เซ้าซี้อะไรต่อ นั่งสูบบุหรี่ในมือของตัวเองไป กระทั่ง...
"มาแล้วเหรอวะ" เสียงเป็ดเดินเข้ามาทักทายเพื่อนทั้งสองด้วยสภาพชุดหลุดลุ่ยไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทำอะไรมา
"ไปล่อเด็กที่ไหนอีกล่ะไอ้ห่านี่"
"เด็กเหี้ยอะไร รุ่นพี่เว้ย"
"ใคร?"
"พี่พลอย ดาวมหา’ลัยเอชปีสาม...เด็ดสัส"
"หึ" เฟยทำเสียงส่ายหัวออกมากับคำพูดของเพื่อน
"เด็ดจริงนะเว้ยไอ้เหี้ยเฟย กูไม่คิดเลยว่าเอารุ่นพี่ แม่งจะมันขนาดนี้ สุดยอด โยกโคตรเก่ง แถมยังฟิต..."
"พอสักทีเถอะไอ้สัส จะเล่าจนถึงตอนมึงกระแทกเข้าไปเลยไหม" เฟยมองหน้าถามคนเป็นเพื่อน เป็ดจึงได้ยักไหล่ตอบกลับหันไปเอ่ยชวนเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่
"ไอ้เหี้ยก้า จัดสักเกมกับกูเปล่า"
"ซ่าอีกแล้วไอ้เหี้ยนี่ รอบที่แล้วโดนไปห้าพัน ไม่เข็ด" เฟยเอ่ย ทำเอาเป็ดที่ได้ยินแบบนั้นตอบกลับมาน้ำเสียงหมายมั่น
"เออ กูจะเอาเงินกูคืน" ไทก้าที่ได้ยินแบบนั้นก็แสยะยิ้มมุมปากออกมาลุกขึ้นไปหยิบไม้สนุ๊กที่วางอยู่ไม่ไกล
"เอาดิ"
"เออ มึงเตรียมตังค์เถอะไอ้สัส" เป็ดบอก ทำให้เฟยอดไม่ได้ที่หัวเราะพร้อมกับส่ายหัวออกมากับความหมายมั่นที่ไม่ว่ายังไง เฟยก็รู้ดีว่าเป็ดไม่มีทางที่จะสู้ทักษะการเล่นสนุ๊กของไทก้าได้ เนื่องจากอีกคนค่อนข้างมือโปรพอสมควร ในบรรดาสามคน ไทก้ากินเรียบหมดในเรื่องของการเล่นอะไรแบบนี้ แต่เป็ดก็ยังคงเป็นเป็ด ซ่าไปกับทุกอย่าง
หลังจากที่เล่นกันไปได้สักพัก
"ไอ้เวรเอ๊ย! ทำไมมึงเล่นเก่งจังวะ" เสียงเป็ดมองหน้าเอ่ยถามเพื่อนตัวสูงขึ้นหลังจากที่เขานั้นเล่นแพ้อีกคนทุกตาจนหมดเงินไปหลายพัน
"..." ไทก้าก็นิ่งไม่ตอบแต่เลือกที่จะส่งสายตาจงใจกวนตอบกลับเพื่อนตัวเองไป
"ไอ้ห่า เดี๋ยวกูไปขอเงินแม่ซื้อโต๊ะไว้ที่บ้านก่อน กูจะฝึกทุกวัน จนกว่าจะเก่งกว่ามึง"
"เออ ลงทุนดี" เฟยหัวเราะบอก โดยขณะที่ทั้งสามกำลังยืนพูดคุยกันอยู่นั้น
"เฮ้ย โต๊ะขวามองมาว่ะ" เสียงเป็ดพูดขึ้นทำให้เฟยหันไปมองตามที่คนเป็นเพื่อนบอก
"มึงว่ามองใคร" เฟยถาม
"หึ ส่งสายตามองขนาดนั้น จะเป็นใครได้วะ" เป็ดแสยะยิ้มตอบกลับ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวสวยรูปร่างดีคนหนึ่งกำลังส่งสายตามายังเพื่อนของเขาไม่หยุด ทว่าไทก้ากลับนิ่งไม่สนใจ
"ไอ้เหี้ยก้า ลองดูหน่อย สวยนะเว้ย โคตรเซ็กซี่เลย..." เป็ดพยายามชักชวน ไทก้ายังคงนิ่งเดินไปหยิบน้ำอัดลมกระป๋องเข้ามาเปิดกระดกดื่มด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
"ไอ้เวร เมื่อไหร่มึงจะเลิกเป็นแบบนี้สักทีวะ มีผู้หญิงเข้ามาก็ลองดูบ้าง มึงเป็นผู้ชายนะเว้ย" เป็ดบอก
"..." ไทก้าก็ไม่สนอีกเช่นเคย ทำให้เป็ดอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาอย่างรู้สึกเสียดายในความเมินเฉยของเพื่อน
"มึงนี่มีดีแค่หน้าจริงๆวะ ควxอ่อนหรือไง ไม่เอาใครเลยสักคน" สิ้นเสียงเป็ดเอ่ย เจ้าของใบหน้าหล่อที่นั่งอยู่ก็หันมองหน้าเพื่อนสนิทตัวเองนิ่งก่อนจะขยับปากเอ่ยบอกเสียงเรียบ
"กูจะเอาแค่คนที่กู...อยากเอา" ขณะที่เด็กหนุ่มมัธยมปลายกำลังยืนพูดคุยกันอยู่
ครืดดดด ~
เสียงโทรศัพท์ของไทก้าดังขึ้นทำให้ดวงตาคมก้มลงมอง
พ่อ
ติ้ด
"ครับ"
(ไทก้า ไม่ต้องรับแม่แล้ว เดี๋ยวพ่อไปรับเอง)
"ครับ"
(แล้วตอนนี้อยู่ไหน)
"พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ"
(พรุ่งนี้ไลลามีไปงานวันเกิดเบล คามิลไม่ว่าง แกไปรับแทนได้ไหม)
"ได้ครับ"
(อืม แล้วเจอกันที่บ้าน) ทันทีที่พูดจบ ธามก็กดตัดสายไปทันที ไทก้าจึงวางโทรศัพท์ในมือลงไว้ที่เดิม เอื้อมมือหยิบซองบุหรี่ที่แอบพกเอาไว้ขึ้นมาจุดสูบด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแววตาเข้มไม่ต่างจากคนเป็นพ่อแม้แต่น้อย
- ผู้เขียน
