“คุณเดล! คุณเดลคะ...”
ชายหนุ่มที่นั่งถือแก้ววิสกี้กลึงวนน้ำเมาในแก้วเหล้าเล่นกับน้ำแข็งไปพลางมองด้านนอกหน้าต่างห้องรับแขกไปพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยหันสายตากลับมามองเด็กรับใช้เจ้าของเสียงเรียกที่วิ่งหน้าตื่นลนลานเข้ามา
“มีอะไร... สั่งว่าอย่าเข้ามาไงต้อย พูดไม่รู้เรื่องเหรอ... แล้วนั่นใครเอารถออกไปไหนกัน”
“อ๋อ... คือ... ป้าอิ่มค่ะ คงไปซื้อกับข้าวกับพี่สมเห็นรีบออกไปไม่ได้บอกอะไรไว้” ต้อยยืนโน้มตัวเล็กน้อยข้าง ๆ โซฟาตัวที่เขานั่งดื่มอยู่ สีหน้าลำบากใจจนพิรเดชเหลือบมองนิ่งแกมบังคับให้เปิดปากพูด
“มีอะไรก็ว่ามาแล้วก็รีบออกไปได้แล้ว”
“น้า... น้าณีแม่ของคุณหนูนามาขอพบค่ะ”
“หึ... บอกไปว่าฉันไม่มีอะไรจะคุยด้วย ถ้ายังเห็นแก่ตัวสร้างปัญหาไม่เลิกฉันจะเอาเรื่องจับยัดตะรางเข้าสักวัน” สีหน้าเคร่งขรึมแสดงออกถึงความไม่พอใจและเอือมระอาเต็มที เขาไม่ได้ไร
