โครม! “...” พิรเดชหันไปมองเสียงผิดปกติที่ดังแทรกขึ้นมาในขณะที่เขาและพายัพกำลังสนทนากันอยู่
“เอ่อ... แมวน่ะครับ ไอ้ดามพ์มันเลี้ยงแมวไว้ในห้องนี้ สงสัยคงปีนเล่นตามชั้นวางหนังสือ” พายัพรีบแก้ต่างแล้วลอบผ่อนลมหายใจโล่งเมื่อเห็นว่าคู่สนทนาหันมาเก็บเอกสารที่นำติดมือมาร่วมขอคำปรึกษากับหุ้นส่วนเจ้าของโครงการอย่างเขา
“อ๋อ...ครับ ถ้าอย่างนั้นเอาตามแผนที่คุณพายัพเสนอมาก่อนก็แล้วกัน ผมจะนำเรื่องไปคุยกับผู้ใหญ่บ้านอีกที เผื่อเขาจะได้ช่วยคุยกับชาวบ้านให้ ยื้อเวลากว่าที่เราจะหาทางออกได้อย่างเป็นระบบ”
“ครับ... เอาตามนั้นได้เลย ผมคิดว่าเรื่องชาวบ้านประท้วงกล่าวหาว่าเราบุกรุกที่ทำกินของเขามันเป็นแค่วิธีการเรียกร้องเอาเงินจากเรามากกว่า เพราะที่ตรงนั้นก็มีหลักฐานทนโท่ว่าใครเป็นเจ้าของ แม้จะถูกปล่อยร้างมานาน แต่พวกเขาไม่ได้มีกรรมสิทธิ์ใด ๆ แน่นอน ต่อให้เขาเอาอะไรมายืนยัน คุณก็ไม่ต้องสนใจ เรามีทีมทนายจัดการ
