หึงนะเว้ย

3347 คำ

“อิญ่าเอาไงดีวะ” “กูก็ไม่รู้วะมึง แล้วมึงดูมาแม่ง 7 คน ครบองค์ประชุมเลยไอ้สัส” “นี่ ยัยขาใหญ่ ถือกระเป๋าดิ๊” “เดี๋ยวขาฉันก็พาดอยู่บนคอนายหรอก” ฉันหันไปมองไอ้ญ่าเถียงกับเพื่อนเขาคนหนึ่งอยู่เลยมีสติขึ้นมา ฉันเลยรีบลุกขึ้นแล้วไปจับแขนคนตัวสูงเอาไว้ “เขาแค่มาขอดูสมุดเฉยๆ” ผมละสายตาก่อนจะหันมามองยัยตัวแสบที่เดินมาอยู่ตรงหน้าแล้วใช้มือจับแขนผมไว้ ผมเลยตอบยัยตัวแสบกลับไปเบาๆ “อืม มาอยู่นี่ จะใช้พื้นที่เยอะเดี๋ยวโดนลูกหลง” คนตัวสูงพูดจบก็ดึงฉันไปอยู่ข้างหลังเขาก่อนเขาจะถามผู้ชายคนนั้นออกไปเสียงดังจนฉันสะดุ้งขึ้นมา “เอ้า!! กูถามว่าดูสมุดเมียกูเสร็จยัง!!” “อิญ่าเราไปยืนอยู่กับอิเพ้นท์เถอะมึง กูกลัวโดนลูกหลง” “เออๆ ไปๆ อิดรีมละวะ” “อิห่า ผัวเขามาเรียกไปแล้วค่ะ เหลือแต่พวกโสดแบบพวกเราเนี่ยแหละ” “ไปๆ” “ทำไมวะ แค่ยืมดูสมุด ใหญ่จังเนาะวิศวะอย่างพวกมึงเนี่ย!!” พอผมได้ยินมันพูดมาเท่านั้นแหละ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม