ฉันเดินตามคนตัวสูงที่จับมือฉันแล้วก็พาเดินมานั่งที่โต๊ะใต้ร่มไม้ มันเป็นโต๊ะประจำที่พวกเขาชอบนั่งกันนั่นแหละ พอนั่งเสร็จเขาก็จับแขนขึ้นไปดูแล้วถามออกมา
“เจ็บไหม แล้วบอกแล้วใช่ไหมว่ามีอะไรให้วิ่งมาบอก”
ฉันส่ายหน้าก่อนจะตอบเขาออกไปแบบไม่ได้ใส่ใจรอยอะไรพวกนี้เท่าไหร่ เพราะเดี๋ยวมันก็หายแล้ว
“ก็มันไม่ทันอะ ไม่เป็นไรมาก แล้วเธอไม่ว๊ากน้องเหรอ”
“หึหึ เมียมีเรื่องใครจะอยู่ต่อ อีกอย่างน้องมันก็โตกันแล้ว ที่สำคัญคนอื่นก็ทำได้ เป็นผัวก็ต้องไปดูเมียตัวเองก่อนดิ”
“งื้ออ ขอบคุณจ้า”
“แล้วเจ็บตรงไหนกันหรือเปล่า”
ผมปรายตาไปมองเพื่อนเมียตัวเองที่นั่งอยู่ด้วยกันเหมือนเหนื่อยจนไม่อยากจะคุยกันอะก่อนผู้หญิงที่จะเหมือนเมียที่สุดพูดออกมา
“ไม่ต้องห่วงค่ะผัวนายแม่ เรื่องแบบนี้มันอยู่ในเส้นเลือด แต่หิวน้ำว่ะ กูไปซื้อน้ำนะ พวกมึงนั่งอยู่นี่กันแหละ นี่สภาพเพื่อนกูเหรอวะเนี่ย”
“แหม่ๆ อิญ่าดูสภาพตัวเองด้วยค่ะ”
