ตอนที่ 21 เมา
โซฟัสเดินเข้ามาคว้าข้อมือของฉันทันที สายตาของเขามันฉายแววร้ายยิ่งกว่าสัตว์ป่าผู้หิวโหยเสียอีก ด้วยแววตาที่แข็งกร้าวสีดำสนิทจึงไม่อาจหยั่งรู้ได้เลยว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่เห็นเพียงแค่ว่าไม่มีแววตาที่อ่อนโยน อบอุ่นหลงเหลืออยู่เลยด้วยซ้ำแบบนี้มันยิ่งกว่าชัดเจนอีก
“ปล่อยนะโซ”
“…”
ฝ่ามือร้อนๆ ของโซฟัสยิ่งบีบแน่นที่ข้อมือของฉันเป็นร้อยเท่าเมื่อฉันขัดขืนไม่ไปตามที่เขาลากเพราะมืออีกหนึ่งข้างของฉันจับลูกบิดประตูไว้อย่างแน่น
“พูดกันที่นี่ก็ได้ไม่จำเป็นต้องลากปล่อย!”
“…”
การดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระจากโซฟัสนั่นมันยากยิ่งกว่าสิ่งใดเสียอีกในเมื่อเขามีแรงมากกว่าฉันเป็นหลายเท่า
“คุยกันบนเตียงมันน่าสนุกกว่า”
“…”
อารมณ์ที่อดทนมาของผมตอนนี้มันได้ขาดสะบั้นลงไปแล้ว สายตาที่เกรี้ยวกราดของตัวเองมองลงไปที่เจนิสทันทีก่อนที่จะยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า
ไม่คิดเลยใช่ไหม? ว่าผมมันก็ร้ายเป็
