05.45 น.
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
ฉันเริ่มงัวเงียตื่นเพื่อที่จะลุกไปห้องน้ำเอาน้ำรดหน้าให้ตื่นเต็มตา ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยหลงทิศเพราะชินกับห้องของตัวเองแล้ว แต่ทำไมรู้สึกเหมือนตัวมันหนักๆ นะ ฉันเริ่มขยับตัวเอง ตายังไม่ลืม แล้วก็ได้ยินเสียงแว่วๆ
“ตื่นแล้วหรอเมียจ๋า ยังเช้าอยู่เลยนอนต่ออีกนิดนะ”
เสียงที่คุ้นเคยแต่ว่าเจือไปด้วยน้ำเสียงงัวเงีย ฉันรีบดาวน์โหลดข้อมูลสมองอย่างไวแล้วรีบลืมตาตื่นมากกว่าครั้งไหนในชีวิต กะพริบตาถี่ๆ แล้วหันหน้าไปเจอ ใบหน้าคมคายที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆ ฉัน
“อายาโตะ” ฉันเรียกเขาเสียงดัง แล้วตกใจมากที่เขามานอนห้องฉัน จริงอยู่ที่ว่าเมื่อคืนพวกเรา… แต่มานอนค้างแบบนี้เกินไปมั้ย ทำไมเขาไม่กลับห้องล่ะ เจ้าหมอนี่
“หืมม เรียกเสียงดังจังเลยเมียครับ อยากให้จัดอีกสักรอบตอนเช้าใช่มั้ย” เขาเริ่มลืมตาตื่นแล้วแสดงท่าทีกวนบาทาแต่เช้า
“จัดบ้าจัดบออะไรเล่า กลับห้องตัวเองไปเลยนะ เดี
