ตอนที่ 3 ดาวนาวา
1679 คำ
ตอนที่ 3 ดาวนาวา
นาวานั่งสงบเสงี่ยมโดยมีคุณหมอตรวจร่างกายคร่าว ๆ คุณหมอที่ว่าเป็นหนุ่มวัยกลางคน และเป็นคุณหมอที่ปู่จ้างเป็นพิเศษเพื่อให้มาดูแลนาวา
“มีเรื่องน่ายินดีด้วยครับ ตอนนี้คุณนาวาตั้งครรภ์ได้ 4 สัปดาห์แล้ว” นาวาเลิกคิ้วอย่างสงสัย และคิดว่าตัวเองฟังผิดหรือเปล่า จึงได้ถามไปอีกรอบ
“เมื่อกี้หมอพูดว่าอะไรนะครับ” ขณะที่นาวากำลังมึนงง เจ้าก้อนขนเมบีก็แสดงท่าทีตื่นเต้น บินไปมาอย่างมีความสุข
“คุณนาวาตั้งครรภ์อยู่ครับ” คุณหมอพูดอย่างใจดี เขาดูแลครอบครัวนี้มาตั้งแต่ช่วงเรียนจบ เมื่อก่อนนาวายังเป็นแค่เด็กน้อย ไม่คิดว่ามาวันนี้จะกลายเป็นคุณแม่แล้ว ถ้าท่านกราแดนยังอยู่ต้องดีใจมากแน่ ๆ
“ท้อง!?” นาวาก้มมองท้องตัวเอง จัดการเลิกเสื้อตัวเองขึ้นเผยให้เห็นหน้าท้องขาวนวลแบนราบ ในชีวิตนี้เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย เขาไม่ได้ชอบผู้หญิงเลยไม่คิดเรื่องมีลูกด้วยซ้ำ ไม่คิดว่าจู่ ๆ เขาก็มีลูกแบบไม่ทันตั้งตัว
“คุณหมอ นาวากินดอกไม้ด้วย จะเป็นอะไรไหม” เมบีถามขึ้นอย่างเป็นห่วง สาเหตุที่เมบีเรียกหมอมาเพราะเครื่องตรวจจับคลื่นแสดงว่านาวากำลังท้อง
“สามารถทานได้ครับ แต่ควรเอามาทำความสะอาด และทานอย่างพอดี” นาวาดวงตาเป็นประกายเมื่อได้ยินแบบนั้น ก่อนจะหันไปมองเมบี
เป็นยังไง เขาบอกแล้วว่าดอกไม้กินได้! แต่ว่าพอดีที่ว่านี่ประมาณไหน สักสิบยี่สิบดอกคงไม่เยอะเกินไปหรอกมั้ง
หลังจากตรวจเสร็จหมอก็ให้ยาบำรุงไว้หลายอย่าง อีกทั้งยังเอาหุ่นยนต์พยาบาลมาด้วย มันถูกตั้งค่าไว้สำหรับดูแลคนท้อง
“ไปกันเถอะ ได้เวลาอาหารเย็นแล้ว ตอนนี้เจ้าตัวน้อยคงหิวแย่” นาวาพยักหน้าเห็นด้วยเมื่อเมบีพูดแบบนั้น
ชีวิตใหม่ของนาวามันแตกต่างจากเมื่อก่อนมาก ปกติเขาต้องออกไปทำงานทุกวัน ตื่นเช้าและนอนดึก แต่ตอนนี้นอกจากไม่ต้องตื่นเช้าแล้ว ยังไม่ต้องทำงานอีกด้วย มันเป็นชีวิตที่สบายสุด ๆ แค่เงิน 100 ล้านที่ได้มาจากการหย่าเขาก็คิดว่าสามารถอยู่ได้แบบสบาย ๆ
เช้าแสนสดใส นาวามองซ้ายมองขวา เมื่อไม่เห็นเมบีก็เดินออกไปที่สวนดอกไม้อย่างแนบเนียน สวนของที่นี่กว้างมาก มีดอกไม้หลายสายพันธุ์ พวกมันทั้งสวย
นอกจากสวยแล้วยังน่ากินด้วย
“อื้ม ดอกสีม่วงเปรี้ยวหน่อย ๆ แต่อร่อยดี อื้ม ดอกขาว ๆ ก็รสชาติใช้ได้” นาวาเดินหยิบดอกไม้ใส่ปากพร้อมบ่นงึมงำกับตัวเองด้วยท่าทีมีความสุข ทั้งที่คิดว่าจะแอบออกมาแค่แป๊บเดียว แต่พอรู้ตัวอีกทีดอกไม้ก็เต็มเสื้อแล้ว แถมท้องยังแน่นสุด ๆ
“นาวา! อยู่ไหน ออกมานะ เมบีรู้ว่านาวาอยู่แถวนี้”
เสียงของเมบีทำให้ร่างเล็กสะดุ้งก่อนจะนั่งลงกับพื้น ใช้พุ่มดอกไม้เป็นที่บังสายตา ดวงตาสวยมองไปที่ดอกไม้ที่ถูกเก็บใส่เสื้อ
เขาจะไม่ยอมทิ้งพวกมันแน่นอน! ดูสิ พวกมันน่าสงสารขนาดไหน ถ้าเขาไม่กินมัน มีหวังมันต้องร้องไห้แน่ ๆ
“นาวาอยู่ไหน ไปทานอาหารเช้าได้แล้ว ไม่งั้นเจ้าตัวน้อยได้หิวแน่ ๆ”
นาวามองดอกไม้ ก่อนจะตัดสินใจยัดพวกมันใส่กระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง แต่มันเยอะเกินไปจนมีบางส่วนยัดไม่ลงจริง ๆ สุดท้ายก็ต้องทิ้งพวกมันอย่างน่าเสียดาย เขาจัดการดึงชายเสื้อให้มาปิดกระเป๋ากางเกงไว้ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็ขยับเข้าไปใกล้เมบี
“เมบี”
“นาวาหายไปไหนมา ไม่ได้แอบไปกินดอกไม้ใช่ไหม” เมื่อเห็นคนที่ตามหาเมบีก็บ่นขึ้นมา แถมตลอดทางเมบีก็พูดตลอดว่าห้ามมาแอบกินดอกไม้ แล้วก็พูดเกี่ยวกับกฎของคนท้องที่ควรปฏิบัติตาม ไม่ว่าจะเป็นนอนก่อน 4 ทุ่ม ทานอาหารตรงเวลา ออกกำลังกายเบา ๆ ทำจิตใจให้ผ่องใส
“เมบี เรายังไม่เคยไปที่ชั้น 3 เลยนะ หลังจากทานอาหารเสร็จเราไปที่นั่นดีไหม” คฤหาสน์หลังนี้มีทั้งหมด 3 ชั้น ห้องนอนของนาวาอยู่ชั้น 2 เขาเดินดูทั่วแล้วยกเว้นชั้น 3 ตอนแรกเมบีบอกว่าเดี๋ยวค่อยไปดู
“ได้สิ”
พ่อครัวทำอาหารอย่างตั้งใจ หลังจากนั้นหุ่นยนต์พยาบาลก็มาตรวจสารอาหารอีกรอบ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยอาหารถึงมาวางบนโต๊ะ ขณะที่นาวากินข้าวเ มบีเองก็กินผลไม้ด้วยท่าทีมีความสุข
นาวามองจานข้าวก่อนจะเลื่อนสายตามองไปทางเมบี เพราะก่อนหน้านี้ยัดดอกไม้ไปเต็มที่เลยกินข้าวไม่หมด เหมือนเมบีจะสัมผัสได้ถึงสายตา จึงเงยหน้าขึ้นมามอง
“นาวาต้องกินให้หมดนะ” เมบีพูดเสียงดุ ไม่สนใจหน้าหงอย ๆ ของนาวาเลย สุดท้ายคนทำผิดก็ต้องยัดอาหารจนหมดจาน
เขารู้สึกเหมือนท้องกำลังจะแตก! โอเค เขายอมรับผิดก็ได้ หลังจากนี้เขาจะไม่แอบไปกินดอกไม้ตอนเช้าแล้ว ไม่สิ แอบกินแค่นิดเดียวก็ได้
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จเมบีก็พาไปที่ชั้น 3 ตามสัญญา ด้านบนไม่ได้ดูแตกต่างจากชั้นอื่น มีห้องทำงานของปู่ ห้องหนังสือขนาดใหญ่ ห้องนั่งเล่น ห้องนอน
“แล้วนี่ห้องอะไรเหรอ” นาวาชี้ไปห้องที่ดูแปลกตา เพราะประตูมันดูเรียบง่ายสุด ๆ แตกต่างจากประตูห้องอื่น ๆ ที่ค่อนข้างหรูหราอลังการ
“ห้องนี้เป็นห้องเก็บของ”
[ยืนยันตัวตน คุณหนูนาวาและเมบีสามารถเข้าไปได้]
เมื่อสิ้นเสียง แสงสีเขียวก็สว่างขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก แสงสว่างด้านในทำให้นาวาต้องหลับตาปรับแสง เมื่อลืมตาอีกครั้งก็เห็นก้อนหลากสีส่องแสงระยิบระยับ
“นะ นี่มัน!” ห้องที่เต็มไปด้วยของมีค่ามากมาย แม้จะไม่รู้ว่าหินพวกนี้คือแร่อะไร แต่เขาคิดว่ามันต้องแพงมากแน่ ๆ นอกจากก้อนใหญ่แล้ว พวกมันยังมีเยอะมาก
เมบีเรียกที่นี่ว่าห้องเก็บของ!? เดี๋ยวนะ มันควรเรียกว่าห้องเก็บสมบัติมากกว่า!
เขาจำได้ว่าหินพวกนี้มีของนาวาด้วย บางครั้งปู่ก็ซื้อหินพวกนี้ให้ในโอกาสต่าง ๆ แค่คิดว่าเอาพวกมันไปขายก็คงได้เงินมหาศาล แต่เขาไม่ทำแบบนั้นหรอก ยังไงเขาก็มีเงินอยู่แล้ว ของพวกนี้เก็บไว้เป็นของที่ระลึกดีกว่า
“ตอนที่ท่านปู่ยังเป็นจอมพล ท่านออกรบกับดวงดาวมากมาย บางครั้งก็ไปพิชิตดาวใหม่ทำให้ได้ของหายากมากมาย ตอนเด็ก ๆ นาวาชอบหินพวกนี้มาก ๆ เลยนะ ถึงขนาดขอให้ปู่ซื้อดาวที่มีหินพวกนี้ให้” เด็กน้อยนาวาตอนยังไร้เดียงสาชอบความระยิบระยับของพวกมันมาก คุณปู่ที่ตามใจหลานมีหรือจะไม่ซื้อให้
“เดี๋ยวนะ นั่นหมายความว่านาวามีดาวของตัวเองเหรอ!” ดวงตาสวยเบิกกว้าง ดาว! นั่นดาวทั้งดวงเลยนะ!
“ดาวมีชื่อว่าดาวนาวา เป็นดาวที่ท่านปู่ของนาวาเป็นคนไปพิชิต และตัดสินใจขอซื้อกับทางสมาพันธ์ ดาวนั้นอุดมสมบูรณ์มาก ต้นไม้ดอกไม้ในสวนก็เอามาจากที่นั่น”
“เราตัดสินใจแล้ว! เราจะไปเที่ยวที่นั่นกัน!”
“ไม่ได้!”
“ง่ะ ทำไมเล่า!” เมื่อความตื่นเต้นถูกขัดใบหน้าสวยก็หงอยลง ปากเบะออกอย่างไม่ชอบใจ ดวงตามองเมบีอย่างตัดพ้อ นาวาไม่รู้ตัวเลยว่าอารมณ์ของตัวเองแปลกไป สาเหตุที่เป็นแบบนั้นเพราะท้อง
“ตอนนี้นาวายังท้องอยู่ การไปที่นั่นอันตรายเกินไป ที่นั่นไม่มีหมอ และการเดินทางก็ไม่ได้สะดวกสบายเหมือนที่ดาว A” ดาวนาวาเป็นดาวส่วนตัว การจะเดินทางไปต้องใช้ยานไปเท่านั้น ไม่มียานขนส่งสาธารณะ ถ้าหากเกิดอะไรฉุกเฉินมันจะล่าช้ากว่าปกติ ถ้าหากนาวาไม่ได้ท้องเมบีก็ไม่ว่าอะไรถ้าจะไป
หลังจากที่ฟังเมบีอธิบายอย่างเป็นห่วง สุดท้ายนาวาก็ยอมแพ้ พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
ดาวเลยนะ! ดาวทั้งดวง! มันต้องน่าสนุกแน่ ๆ!
“เจ้าก้อนออกมาไว ๆ นะ เดี๋ยวป๊าจะพาไปเที่ยว” ไม่ว่าเปล่า มือขาวยังลูบท้องเบา ๆ ด้วย แม้จะรู้ว่าตัวเองท้อง นอกจากอยากกินดอกไม้ เขาก็ไม่รู้สึกผิดจากปกติตรงไหน
ถ้าผัวเก่ารู้ หมอนั่นจะมาเอาลูกไปไหมนะ แต่ถ้าจะมาแย่งบอกเลย อย่าหวัง! หึ เขาไม่เหมือนในละครไทยในชาติที่แล้วนะ ที่ว่านางเอกจนกว่า ถูกพระเอกขู่จนสุดท้ายต้องยกลูกให้ หรือไม่ก็ต้องไปทั้งแม่ทั้งลูก
บอกเลยว่าพี่นาวาคนนี้ไม่ยอม! พี่รวยมาก พี่เลี้ยงลูกคนเดียวได้!
####
จีบวันนี้แถมฟรีเจ้าก้อนใจท้อง ไม่ต้องรวยเพราะพี่นาวาคนนี้รวยอยู่แล้ว แต่ถ้ารวยกว่าก็ไม่ว่า! 5555
เห็นคอมเมนต์แล้วมีแรงเลยค่ะ อยาากอวดวันนี้เราแต่งได้ 3 ตอนเลยนะ ฮิฮิ ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจนะคะ เราชอบอ่านคอมเมนต์มาก อยากรู้ว่าทุกคนคิดยังไง นิยายมันสนุกไหม เวลานึกถึงคนอ่านที่รออยู่ก็มีแรงแต่งเลย
- ผู้เขียน
