จื่อชิงหายไปสืบข่าวจวบจนเวลาพลบค่ำจื่อชิงก็ย้อนกลับมาทำหน้าที่หุงหาอาหารมาให้ฮวาเย่ห์หยวนดังเดิม
ฮวาเย่ห์หยวนมองหน้าจื่อชิงแล้วคิดว่าคงไม่ผิดจากที่คาดจื่อชิงไม่ได้ข่าวอะไรเพิ่มเติม นางจึงทอดถอนใจออกมางานนี้ยากกว่าให้นางนั่งนับเม็ดทรายในท้องทะเลทักษิณอีก
"จื่อชิงเหตุใดนำเนื้อมาให้ข้าเล่าอาหารเจของข้าอยู่ที่ใด"
ฮวาเย่ห์หยวนมองอาหารตรงหน้าแล้วประหลาดใจ เมื่อพบว่ามีเนื้อสัตว์สารพัดอยู่ด้านหน้า
"หาใช่ข้าเจ้าค่ะ เป็นจอมมารที่ให้จัดให้ท่าน"
"เขาไม่รู้หรือว่าข้ากินเจอีกทั้งเขาจะมาสนใจอาหารของข้าด้วยเรื่องอันใด"
"นายหญิงท่านกินเถิดเจ้าค่ะจอมคำสั่งจอมมารไม่มีผู้ใดปฏิเสธได้" จื่อชิงอ้อนวอน
"ไม่เอาข้าไม่ทำร้ายสัตว์ข้าเป็นเซียนย่อมกินเจ"
"แต่เซียนบางคนก็กินเนื้อสัตว์นะเจ้าคะสัตว์ที่ตายแล้วกินได้"
"เจ้าไปรู้เรื่องพวกนี้มาจากที่ใดเซียนที่ไหนจะกินเนื้อสัตว์"
"หลิ่วจงเล่าให้ฟังเจ้าค่ะ เข
