"แน่นอนขอรับ แต่เรื่องรับศิษย์ข้าน้อยยังไม่เคยคิดเหมือนกันขอเวลาข้าน้อยบ้าง"
ฮวาเย่ห์หยวนเพิ่งรู้ว่าคนที่นี่เรื่องความหลงตัวเองแล้วไว้ใจได้ตั้งแต่นายจนถึงบ่าว นางเพียงแต่เอ่ยเล่นๆ แต่ดูคนผู้นี้สิจริงจังได้ถึงเพียงนี้
ฮวาเย่ห์หยวนมองหลิ่วจงก่อนจะค่อยๆ เมืองมองดูองครักษ์ผู้ที่ขัดขวางนางอยู่ไม่ห่าง องครักษ์มารดูจะเลิกสนใจนางตั้งแต่หลิ่วจงปรากฎกายออกมา
"คนผู้นั้นเล่า" นางเสมองไปที่องครักษ์อย่างระวังตน
"นายหญิงไม่ต้องกังวลข้าหลิ่วจงจัดการได้"
"อย่างไร"
"แค่พานายหญิงไปคนผู้นั้นจะไม่สนใจขอรับ"
"ง่ายดายเกินไปแล้ว"
ฮวาเย่ห์หยวนชำเลืองมององครักษ์มารที่ยืนเฝ้าอยู่อีกด้านโดยไม่เข้ามาขัดขวางหรือสนใจพวกเขาอีกต่อไปก็พลันฉงน ที่นี่มีเรื่องราวมากมายที่นางไม่อาจคาดเดาได้
"ท่านอาเซี่ยนสอนคาถาดีๆให้ข้าน้อยมาบ้าง ดังนั้นเขาจะไม่มาสนใจนายหญิงอีกขอรับ"
ในที่สุดฮวาเย่ห์หยวนก็เข้าใจเมื่อรู้ว่าเหตุใ
