จอมมารเอ่ยขึ้นเมื่อสตรีผู้นั้นลับร่างไปแล้ว นั่งลงตรงหน้าฮวาเย่ห์หยวนแล้วขมวดคิ้วมุ่นเมื่อสังเกตถึงหางที่งอกออกมาของนางก่อนจะยกหางของนางขึ้นมาดู
ฮวาเย่ห์หยวนอยากตอบแต่ปากของนางยังคงถูกตรึงปิดเอาไว้แน่นไม่ให้เอ่ยสิ่งใดได้ นางพยายามขยับร่างกายแต่ทุกส่วนหนักอึ้งไปหมด
"เจ้าคือจิ้งจอกเก้าหางหรือเหตุใดข้าถึงไม่ได้กลิ่นจิ้งจอกเลย"
เขายังคุกเข่าอยู่เบื้องหน้าลูบหางนางแผ่วเบา น้ำเสียงของจอมมารเบาลงคล้ายเอ่ยกับตนเองมากกว่าจะถามนาง โทสะที่ควรมีดูเหมือนจะหายไปเมื่อเขายื่นมือเย็นเฉียบมาสัมผัสหางของนาง
ฮวาเย่ห์หยวนนึกกลัวว่าเขาจะตัดหางนางทิ้งแต่สิ่งที่เขาทำคือลูบหางของนางอย่างอ่อนโยน บุรุษผู้นี้ใช่จอมมารจริงหรือ
ฮวาเย่ห์หยวนอึกอัก งวยงงในท่าทางที่อ่อนลงอย่างรวดเร็วของเขาก่อนที่นางจะรวบรวมพลังทำจิตให้สงบจนในที่สุดนางหางของนางก็ค่อยๆ หายไป นานแล้วที่นางไม่เคยตกใจจนเกือบจะกลายร่างเป็นจิ้งจอกเก้าหาง
