นิ้วมือของนางกระตุ้นปลุกเร้าสัตว์ร้ายที่อยู่ภายในร่างของจอมมาร นางทำให้โซ่ที่เขาพยายามดึงรั้งไว้ขาดสะบั้น เขาหลับตาลงประสาทสัมผัสทุกส่วนรับรู้การมีตัวตนของนางได้ดียิ่ง
"ให้ข้าได้ดูแลบาดแผลของท่านนะเจ้าคะ"
เสียงหวานใสของนางเอ่ยเย้ายวน นิ้วมือเรียวยังคงลูบไล้ริมฝีหนาได้รูปแผ่วเบา
จอมมารส่งเสียงลอดไรฟันออกมา แยกเขี้ยวอวดฟันแหลมคมยาว ความปรารถนาภายในทำให้เขาร้อนเร่า ก่อนที่จะลดศีรษะให้ต่ำลงเพื่อครอบครองริมฝีปากของนางด้วยอารมณ์ร้อนแรงเรียกร้อง
ทั้งๆ ที่บอกตนเองเสมอว่ารังเกียจนาง สตรีที่เป็นเพียงเซียนชั้นต่ำและเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของเง็กเซียนผู้นั้น คนที่เขาเกลียดชังและรังเกียจที่สุดในชีวิต
"อ๊า ท่านจอมมาร"
จุมพิตดุดันหนักหน่วงของเขาทำให้ฮวาเย่ห์หยวนผู้ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องตกใจ มือทั้งสองข้างของนางยันไหล่ของเขาเอาไว้ ความจริงอีกด้านที่ป่าเถื่อนของเขากำลังแสดงออกมา ผลตาลเสน่ห์ทำให้เขาลืมตน
