มนัสเดินทางมาถึงคอนโดมิเนียมย่านใจกลางกรุงเทพ ห้องพักชั้นที่ยี่สิบเจ็ด ชายหนุ่มรายงานเรื่องที่น้องสาวป่วยและจะพักอยู่ที่บ้านของเขากับพ่อแม่ โดยอ้างว่าอยู่บ้านไปก็ไม่มีใครคอยดูแล พวกท่านต้องทำงาน ให้สาวใช้คอยดูแลก็ทำได้ดีไม่เท่าพี่ชายอย่างเขา ส่วนเรื่องเปลี่ยนเสื้อผ้าเช็ดตัวที่บ้านเขามีแม่บ้านประจำอยู่แล้ว เดี๋ยวให้ป้าแจ่มดูแลแทน
ทันทีที่มาหยุดยืนหน้าห้อง มนัสยังยืนนิ่งไม่ได้กดกริ่งหน้าประตู แต่ฝ่ายนั้นเหมือนกับมีตาทิพย์รีบเปิดประตูต้อนรับเขา เขากระตุกยิ้มเย็นง้างหมัดชกใส่หน้าของน่านฟ้าไปสุดแรงโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า น่านฟ้าถึงกับหน้าหัน ในปากได้กลิ่นคาวสนิมของเลือด เขาใช้หลังมือปาดของเหลวสีแดงตรงมุมปากออกอย่างไม่ยี่หระ หันกลับมามองสีหน้าโกรธเกรี้ยวของมนัสที่คงอยากจะกินเลือดกินเนื้อเขาเต็มประดา แต่ทว่ากลับสะกดกลั้นความต้องการนั้นไว้ด้วยเหตุผลบางอย่าง
มนัสสูดหายใจเข้าลึก ก่อนพรูลมหายใจ
