“ไม่เห็นค่ะ คุณหนูแพรไม่ได้แวะมาที่นี่”
“จะไม่ได้แวะมาได้ยังไงก็ยัยแพรตั้งใจจะขับรถมาหาพี่เก้าที่ไร่!” ทับทิมเถียงคอเป็นเอ็น ชะเง้อคอมองขึ้นไปบนเรือนทรงไทยหลังงาม ไม่กล้าเสี่ยงเดินขึ้นไปเพราะบางทีธาวินอาจจะอยู่ที่ออฟฟิศไม่ได้อยู่บนเรือน ขืนถ่อสังขารไปเจอแต่พวกคนใช้คงน่าเบื่อแย่!
“ป้าบอกว่าไม่เห็นก็คือไม่เห็นค่ะ คุณหนูแพรไม่ได้แวะมาที่นี่ คุณทับทิมทำไมไม่ลองไปหาที่ออฟฟิศล่ะคะเผื่อคุณหนูแพรจะไปที่นั่น”
“ไม่ต้องบอกฉันก็รู้น่า”
ทับทิบกระชากหางเสียง หมุนกายกลับก่อนหมุนกลับมาอีกครั้ง “อ้อ! เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป พี่เก้าไม่ได้อยู่บ้านใช่ไหม”
“อยู่ค่ะ คุณเก้าอยู่ในห้องนอนข้างบนเรือนกับคุณหนูกั้ง!”
ป้าเนียนยิ้มอ่อนฉาบยาพิษเดินหนีขึ้นเรือนไปโดยไม่สนใจผู้หญิงที่หน้าอย่างหลังอย่าง เสียแรงที่เคยเอ็นดูแอบเชียร์ให้มารักกับธาวิน แต่พอได้คุยกันแบบนี้ทำให้รู้เลยว่านั่นเป็นความคิดที่ผิด คนเรารู้หน้าไม
