ตอนที่ 4
1024 คำ
“เดี๋ยวสิพี่ลาล่าพี่ลูลู่”
พิมพิลาพยายามจะเหนี่ยวรั้งเอาไว้ เมื่อหล่อนกำลังจะโดนทิ้งไว้เพียงลำพัง
ร่างของสาวใช้ลับตาไปแล้ว พิมพิลากวาดสายตาสำรวจห้องนอนกว้างใหญ่ ผนังทุกด้านทาด้วยสีเทาเข้มเกือบดำ มลังเมลืองไปด้วยแสงไฟจากแชนเดอเลียร์ ระย้าลงมาจากเพดานสูง เพิ่มความหรูหราอลังการให้กับห้อง… ขณะที่ภายในหัวใจของพิมพิลากำลังรู้สึกเคว้งคว้าง บีบคั้น หวาดกลัวและตื่นเต้นกับสิ่งที่กำลังจะได้เจอในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
อึดใจสั้นๆ ต่อมา
ประตูไม้มะฮอกกานีสีน้ำตาลบานใหญ่ถูกผลักเข้าพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของนายใหญ่
พิมพิลาแทบกลั้นใจมอง นายใหญ่หันไปปิดประตูลงกลอนเมื่อเข้ามาในห้อง
ปู่รามพ์เป็นผู้ชายตัวใหญ่มาก ใบหน้าหล่อเหลาคมคร้ามสะดุดตา จมูกโด่ง คิ้วเป็นแพหนา เบ้าตาลึก มีแผงหนวดสีดอกเลาเป็นแพหนาเหนือริมฝีปาก ปลายหนวดทั้งสองข้างขมวดโง้งงอน
“ตัวจริงหนูสวยมาก”
ปู่รามพ์ชมสะใภ้ สืบเท้าเข้ามาใกล้ เอื้อมมือมาเชยคางหล่อน พินิจใบหน้าสะสวยสะกดใจชาย นึกชมตินน์ผู้เป็นหลานชายของตัวเองที่ตาถึงเหลือเกิน
“ปู่รามพ์เคยเห็นหนูด้วยหรือคะ”
พิมพิลาสงสัย
เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่หล่อนได้มีโอกาสเห็นตัวจริงของนายใหญ่แห่งวงศ์ตระกูลผู้มีบุคลิกสง่างามสะดุดตา หล่อนแทบไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายในวัยแปดสิบคนนี้จะยังดูหนุ่มเกินวัย
นี่ถ้าไม่เคยรู้อายุมาก่อน หล่อนคงคิดว่าปู่รามพ์คนนี้อายุไม่น่าจะเกินห้าสิบปี
“ใช่… ฉันเห็นจากภาพถ่ายที่ตินน์เคยเอามาให้ดู”
รามพ์เฉลยสิ่งที่หญิงสาวสงสัย
“หนูพร้อมแล้วใช่ไหม… สาวน้อยของปู่”
เสียงทุ้มของปู่รามพ์ฟังดูอบอุ่น หากแววตาก็มีพลังอำนาจ เขาช้อนร่างเอิบอิ่มของสะใภ้ขึ้นอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน พามาวางลงบนเตียงนอนนุ่ม มีกลีบกุหลาบสีชมพูโปรยไว้ทั่วเตียง
“ค่ะ… หนูพร้อม”
พิมพิลาพยักหน้า ความหล่อเหลาของปู่รามพ์และร่างกายที่ยังกำยำเหลือเชื่อ ทำให้สาวน้อยรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด
“ไม่ต้องเกร็งนะ… เดี๋ยวหนูจะมีความสุข”
กล่าวพลางโอบไหล่หญิงสาวให้ขยับขึ้นมาเอนกายอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน โดยมีหมอนสีขาววางรองแผ่นหลัง จากนั้นก็กระเสือกกายเข้าหาด้วยแววตาที่วาวโรจน์ไปด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า อยากร่วมรักกับพิมพิลา
“อ๊า… คุณปู่… ”
พิมพิลาตกใจ เขาเบียดกายเข้ามาระหว่างเข่าสองข้างที่ตั้งชันรับลำตัวหนา
“คุณปู่… หนู… มะ… ไม่เคย”
มือน้อยๆ ยื้อยันอยู่ที่แผงอกกำยำไปด้วยมัดกล้ามของปู่รามพ์ หากเรี่ยวแรงมดหรือจะสู้พลังของพยัคฆ์ร้ายกระหายเหยื่อ นาทีนี้ท่าทางของปู่รามพ์ไม่ต่างจากสัตว์นักล่า ที่พร้อมจะฉีกขย้ำเนื้อของเหยื่ออันโอชะอย่างพิมพิลาที่พลัดหลงเข้ามาในคฤหาสน์ของเขา
“หนูกลัวค่ะคุณปู่”
เสียงของหญิงสาวสั่นเครือ ทั้งที่ก็เคยนึกอยากลิ้มลองประสบการณ์ทางเพศ อยากรู้ว่าความรู้สึกตอนโดนอวัยวะเพศชายสอดใส่ร่วมเพศนั้นเป็นยังไง?
แต่เมื่อโอกาสมาถึงเข้าจริงๆ พิมพิลาก็ออกอาการหวาดกลัว แววตาอิหลักอิเหลื่อ สองจิตสองใจที่จะให้มันเกิดขึ้น ตั้งแต่เกิดมาจนป่านนี้หล่อนก็ยังไม่เคยเสียพรหมจารีให้กับผู้ชายคนไหน
“ปู่รู้ว่าหนูไม่เคย… งั้นคืนนี้ปู่จะสอนให้ทุกอย่าง”
มือใหญ่ของปู่รามพ์ลูบไล้ขึ้นมาตั้งแต่ปลายเท้าของพิมพิลา ก้มลงพรมจูบตั้งแต่ข้อเท้า ไล่เรื่อยขึ้นมาตามช่วงขาเรียวยาวสะดุดตา
เมื่อลูบไล้ขึ้นมาถึงสะโพกก็สอดมือเข้าใต้ชายชุดคลุมสีดำตัดกับผิวสาวขาวผ่อง เลิกขึ้นมากองอยู่เหนือเนินหน้าท้องของหล่อน ตาวาวมองร่องสวาทที่เปิดเปลือยต่อหน้า เพราะว่านอกจากเสื้อคลุม พิมพิลาก็ไม่ได้สวมสิ่งใดไว้ข้างใน
“โอ้ว… หนอกหอยใหญ่เหลือเกินแม่คุณเอ๊ย ขอปู่ดูชัดๆ นะ”
ปู่รามพ์นึกชมหลานชายที่ตาถึงเหลือเกิน กล่าวพลางดันเข่าทั้งสองข้างของหญิงสาวขึ้นมาแบะอ้าเป็นรูปตัวเอ็มขนานลำตัว
“โอ้ว… ”
ดวงตาของชายสูงวัยเบิกโพลง มองร่องสวาท เบียดอัดกันเป็นพูนูนระหว่างซอกขา ความอวบอิ่มของร่องพูดูราวกับส้มโอสองกลีบประกบกัน ลอยเด่นขึ้นมาจากพุ่มขนสีดำระยับโอบล้อมพูงามเอาไว้
ปู่รามพ์ตวัดลิ้นเลียริมฝีปากแล้วก้มลงปาดลิ้น ลากเสยขึ้นเป็นจังหวะยาวๆ ตามรูปทรงของร่องกลีบ เบ่งบวมขึ้นมาอวดความเย้ายวน
“อ๊ะ… อู้ว… ”
หญิงสาวที่ยังไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน รู้สึกเสียวมาก มือจิกศีรษะปู่รามพ์เอาไว้แน่น ผลักบ้างรั้งบ้าง บางครั้งก็เผลอกดใบหน้าของเขาลงมาคลุกเคล้ากับซอกเสียว แอ่นร่องหอยให้เขาจูบฟัด ลงลิ้นกับความเป็นสาวของหล่อนที่อูมล้นอยู่ระหว่างซอกขา
ฉั่วๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
เสียงปลายลิ้นที่เฉาะรัวลงมาในรูหอย สร้างความตื่นเต้นจนเนื้อตัวของพิมพิลาบิดเร่า เผลอร้องครางออกมาตามจังหวะปลายลิ้นปาดเลียรัวๆ
“อ๊า… อ๊า… อ๊า… อ๊า… คุณปู่ขาหนูเสียว”
ใบหน้าของพิมพิลาสะบัดไปมา หล่อนเป็นผู้หญิงที่มีความร้อนแรงทางเพศซุกซ่อนเอาไว้ เหมือนน้ำมันเชื้อเพลิงชั้นดี ครั้นเมื่อมาเจอลีลาสวาทเร่าร้อนเป็นไฟ หล่อนก็พร้อมจะมอดไหม้ไปกับปู่รามพ์
“อู้ว… หอยของหนูหอมเหลือเกิน เดี๋ยวปู่จะเลียให้น้ำกระจาย”
บอกพลางเอามือดันต้นขาด้านในของสาวน้อยให้แบะอ้า ก้มลงปาดปลายลิ้น ระรัวเลียรูหอยอย่างลุ่มหลง
จ๊วบ… ซ่วบ….
- ผู้เขียน
