ปานไพลินหน้าแดง เมื่อนึกถึงเรื่องที่เธอถูกขัตติยะหอมแก้มแล้วก็จูบเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา หญิงสาวก้มหน้ามองมือตัวเองเพื่อหลบสายตาของการะเกดและภัทร
“ไม่สบายหรือเปล่าปาน ทำไมหน้าแดง”
“สงสัยจะตากน้ำค้างนานไปหน่อยมั้ง”
“ผมว่าคุณปานไปนอนพักดีกว่าครับ เดี๋ยวจะไม่สบายหนักไปกว่านี้”
ภัทรบอกอย่างเป็นห่วง นึกสงสัยกับอาการของปานไพลินไม่น้อย เกิดอะไรขึ้นกับหญิงสาวหรือเปล่า อาการก้มหน้าก้มตาแบบนี้มันชวนให้ระแวงเหลือเกิน ไม่รู้ว่าขัตติยะทำอะไรปานไพลินกันแน่ ใบหน้าคมเงยขึ้นไปสบตามองขัตติยะอย่างพิจารณา ยิ่งเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปนสะใจที่ส่งมาให้เขาก็ยิ่งน่าสงสัย
“ลูกเกดเห็นด้วยกับคุณภัทรนะปาน กินยาแล้วก็นอนซะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเราจะไปเที่ยวชมเกาะมุกกัน ถ้าปานไม่สบาย ลูกเกดคงจะเที่ยวไม่สนุกแน่ๆ เลย”
“ปานไม่ได้เป็นอะไรมากเสียหน่อยลูกเกด กินยาสักสองเม็ดแล้วก็นอน ยังไงพรุ่งนี้ก็หายทันอยู่แล้ว หรือถ้าเกิดไ
