บทที่19
พร้อมหาผัวใหม่ตลอดค่ะ
มหาวิทยาลัย
ผมขับรถมาจอดอยู่ข้างรถของฮารุ ตอนนี้เธอน่าจะสอบอยู่ผมตั้งใจพาเธอไปกินข้าวที่คาเฟ่ใกล้ๆ ก่อนไปทำงาน นั่งรอเกือบชั่วโมงจนเสียงของเธอกับมีนาก็ดังมาแต่ไกล พอเธอเห็นผมก็ยิ้มหวานแล้วเดินมาหา เธอไม่โกรธผมเลยเหรอ
“ไปกินข้าวกัน มีนาด้วยนะ” ผมชวนสองสาวแต่มีนารีบปฏิเสธเพราะเธอยังไม่หิว อีกอย่างเธอจะขอไปอ่านหนังสือในห้องสมุดก่อน ผมเลยพาฮารุเดินมายังคาเฟ่ของมหาวิทยาลัย
“ลูกอมดีขึ้นยังคะ”
“ไข้หวัดใหญ่ดีขึ้นแล้ว แต่ซึมเศร้ายังน่าเป็นห่วงอยู่”
“สู้ๆ นะคะ ขอให้แด๊ดดี้กับลูกอมผ่านมันไปให้ได้ค่ะ”
ผมวางช้อนแล้วมองหน้าเธอ แบบนี้คือโกรธใช่ไหม แต่คนป่วยซึมเศร้าเพราะผมจะให้ทิ้งขว้างมันก็คงดูไม่ดี ผมคุยกับไอ้กันต์แล้วมันบอกเด็กเก่ามันไปสืบมาแล้วลูกอมไม่มีญาติที่ไหนเลย ป้าเธอเสียด้วยโรคมะเร็งจากนั้นเธอก็อยู่คนเดียวมาตลอด
“พูดอะไรแบบนี้ ผมบอกเลิกไปแล้วแค่รอให้อาการ
