มือของเฟรญ่านั้นสั่นเทาเล็กน้อย แน่นอนว่าเธอไม่เคยแกะกระดุมของผู้อื่นมาก่อนและจากมุมนี้ยิ่งไม่เคยทำใหญ่เลย เขาอุ้มเธอไปที่เตียง ฝ่ามือของเราเกาะกุมกันเอาไว้โดยไร้คำพูด มีเพียงเสียงของหัวใจที่เต้นแรงและเสียงของลมหายใจที่ถี่กระชั้น..
ชุดที่เธอสวมหลุดร่วงออกจากร่างกาย ความเขินอายเข้าครอบงำใบหน้า เฟรญ่ายกมือขึ้นมาเพื่อปิดบังร่างกายของเธอเอาไว้ด้วยความไม่มั่นใจ ถึงแม้ว่าในห้องนี้จะมืด ทว่าแสงจันทร์ที่ส่องประกายอยู่ด้านนอกกำลังส่องสว่างเล็ดลอดเข้ามาในห้องนี้ผ่านทางหน้าต่าง เธอมองเห็นใบหน้าและร่างกายของเขาอย่างชัดเจน เพราะอย่างนั้นเฟรญ่าก็เลยมั่นใจว่าตัวเขาเองก็น่าจะมองเห็นร่างกายที่มันมีตำหนิของเธอเช่นกัน..
เขาไม่ได้กล่าวคำใด มาร์เซลจับมือของเธอที่กำลังปิดบังเรือนร่างของตัวเองออกมา ยอดอกอวบอิ่มปรากฏขึ้นมาเบื้องหน้าของเขา เขาไม่ได้มองร่องรอยตามร่างกายนั้นว่ามันคือตำหนิ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็น
