หลังสิ้นสุดงานเทศกาลเก็บเกี่ยวแล้วอากาศก็เย็นลงอย่างเห็นได้ชัด เฟรญ่าเหม่อมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง เธอกระชับผ้าคลุมไหล่เอาไว้เพราะว่าอากาศในค่อนข้างหนาวเหน็บมากพอสมควร เธอหลับตาลงพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหม่ เพราะทหารมากมายของจามินกำลังถอนกำลังกลับไปยังแกรนด์ดัชชี และตัวของแอชตันเองก็กำลังเดินทางกลับไปที่นั่น
เธอจะไม่ต้องพบเจอเขาที่นี่อีกแล้ว มือที่กระชับผ้าคลุมไหล่พลันกำแน่นมากกว่าเดิมด้วยความโกรธเคือง..
แต่เธอจะไม่ยอมให้เขาได้อยู่อย่างสุขสบายอีกแล้วล่ะ เธอแค้นเคืองและเกลียดชังจามินแต่ประชาชนทุกคนของที่นั่นไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยเพราะอย่างนั้นเธอจะต้องกันทุกคนออก..
ให้การแก้แค้นในครั้งนี้มีผลกับแค่แอชตันและครอบครัวของเขาก็พอ
“นายหญิงครับ เรื่องที่ท่านให้ข้าไปจัดการ เราได้รับการตอบตกลงว่าจะขายคฤหาสน์แล้วครับ”
ริมฝีปากบางแย้มยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ
“เช่นนั้นก็ไปจัดเตรียมเงินให้พร้อมเถิด บอก
