มาร์เซลดีดนิ้วเบาๆ สัญญาที่เฟรญ่าประทับตราลงไปก็หายวับไปกับตา เขาอุ้มเธอขึ้นมาในอ้อมแขนอีกครั้ง ไม่รู้ทำไมเหมือนกันมาร์เซลคิดว่าเขาชอบในช่วงเวลาที่เฟรญ่าอยู่ในอ้อมแขนของเขามากที่สุด เพราะมันดูเหมือนกับว่าเธอเป็นของเขา
ทั้งที่โอกาสเช่นนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆ และเขาตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะไม่ยอมให้เธอหลุดมือไปไหน แต่ทว่าในยามนี้เปลือกตาของเธอกำลังปิดสนิท และเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอพวกนั้นมันทำให้เขารู้แล้วว่าตัวเองนั้นพลาดโอกาสทองไปซะแล้ว
เธอหลับ..และเขาไม่ได้ใจร้ายถึงขนาดที่จะล่วงเกินเธอในตอนหลับ เพราะเขาอยากจะให้ในช่วงเวลาที่เรากระทำเรื่องราวที่ลึกซึ้ง ทั้งเธอและเขาต่างก็รับรู้เรื่องราวเหล่านั้นไปด้วยกัน
มาร์เซลวางเธอลงบนที่นอน เขาดึงผ้าขึ้นมาห่มให้เฟรญ่าก่อนที่ตัวเองจะล้มตัวนอนลงข้างๆ เธอ ดวงตาสีทับทิมของเขาจ้องมองไปยังดวงหน้างามที่ในยามนี้เธอกำลังหลับอย่างสบายภายใต้อ้อมกอดของเขา..
เธอเหมือนกั
