Chapter 15
1698 คำ
หลังจากที่คุณพิ้งค์ให้สัมภาษณ์เรียบร้อยเธอก็ขอตัวเดินออกมาก่อนและปล่อยให้พวกนักข่าวสัมภาษณ์คนอื่นต่อ ส่วนวินจินั้นขอออกมาก่อนเธออีกและส่งข้อความมาบอกว่าจะไปรอตรงประตูทางออก เธอเดินออกมาพร้อมกับผู้ช่วยของเธอตลอดทางก็มีคนแวะมาทักทายพร้อมกับขอถ่ายรูป นี่เป็นเหตุผลที่เธอขี้เกียจออกงานเพราะแบบนี้แหละ
"เหนื่อยมั้ยคะคุณพิ้งค์ โดนดักตลอดทั้งงานเลย"
"รอบหน้าไม่มาละ ให้มินนี่เป็นตัวแทนเหมือนเดิมดีกว่า"
"ฮ่าๆๆ คุณพิ้งค์ก็สนุกออกค่ะ"
เธอเอามือพัดใบหน้าตัวเองเพื่อให้ใจเย็นลง รถเคลื่อนผ่านหน้าเธอไปเป็นรถของวินจิเธอจำได้ คุณพิ้งค์หันไปมองมินนี่ก่อนจะเอ่ยออกมา
"มินนี่ไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้จ๊ะ"
"ได้ค่ะ อ่อมินนี่จะคุยกับคุณพิ้งค์เรื่องออกกองนอกสถานที่ของคุณพริกแกง"
"จัดการเลยตามนั้น มินนี่ผู้ช่วยคนสวยของฉันรู้ว่าควรทำยังไง"
"จะไม่ฟังหน่อยหรอคะ"
"เหนื่อยมากไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น ฉันเชื่อใจเธอนะจ๊ะมินนี่ไม่มีทางทำให้ผิดหวังแน่นอน"
มินนี่พยักหน้ายิ้มๆยอมแพ้ไม่เซ้าซี้เจ้านายต่อ ก็แค่ออกกองละครแสงจันทร์ทราของคุณพริกแกงมันไม่ได้มีอะไรมากหรอกพวกเขาจะไปถ่ายฉากจบที่ทะเลทางภาคใต้นะเธอดิวไว้แล้ว แค่อยากรายงานเจ้านายเพราะต้องเบิกงบกลางแต่ไม่เป็นอะไรมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ให้เจ้านายของเธอไปพักผ่อนดีกว่า
"งั้นโอเคค่ะ คุณพิ้งค์จะกลับยังไงคะให้มินนี่ไปส่งที่คอนโดมั้ยคะ"
"ไม่เป็นอะไรเดี๋ยวกลับเอง บายนะจ๊ะมินนี่"
"บายค่ะคุณพิ้งค์"
คุณพิ้งค์โบกมือบ๊ายบายลูกน้องก่อนจะเดินออกมาข้างนอกแล้วรีบเดินเข้าไปในรถของวินจิทันที ดีที่พวกนักข่าวยังอยู่ข้างในและเธอรีบกลับก่อนไม่อย่างนั้นโดนแอบถ่ายแน่นอน
"เหนื่อยมั้ยครับคนสวย"
คุณพิ้งค์ทำหน้างอเล็กน้อยก่อนจะหันซ้ายหันขวามองน้ำในรถของเขา เธอเหนื่อยมากและต้องการน้ำดื่มเย็นๆ วินจิรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องหิวน้ำก็เลยหยิบแก้วเยติของเขาที่อยู่ด้านข้างที่ทางทีมงานให้มายื่นไปให้คุณพิ้งค์
"มีแต่แก้วของผมนะน้ำเย็นมากไม่รู้ว่าคุณพิ้งค์จะดื่มได้รึเปล่า"
คุณพิ้งค์เห็นแก้วของวินจิก็ยิ้มออกมาทันที แก้วใครก็ไม่สนใจละเธอต้องการน้ำเย็นๆมาก เธอรับแก้วของวินจิมาก่อนจะยกขึ้นดื่มไปเกือบครึ่งแก้ว
"ฮ้าาาาา สดชื่นจัง"
คุณพิ้งค์นอนพิงกับเก้าอี้รถก่อนจะจิบน้ำไปเรื่อยๆ วินจิเพิ่มแอร์เพื่อให้หญิงสาวสบายมากขึ้นหลังจากนี้เขามีแผนดีๆจะทำให้คุณพิ้งค์รู้ใจตัวเองมากขึ้นแล้ว
"ทำไมอยู่ๆไปถึงบอกนักข่าวว่ามีคนส่งดอกไม้มาจีบครับ"
"ก็ดีไม่ใช่เหรอ พวกเขาอยากได้คำตอบแบบนี้อยู่แล้วนี่นา พอบอกโสดก็จะมีคำถามหยิบย่อยเยอะแยะไปหมดฉันละเบื่อ"
"ไม่ใช่ว่าบอกเพราะทำให้ผมเข้าหาคุณยากขึ้นรึเปล่า"
"คนอย่างนายกลัวด้วยเหรอหืม"
เขายิ้มมุมปากมองหญิงสาวที่อมยิ้มสะใจที่ได้แกล้งเขาในครั้งนี้ เขาขับรถมาเรื่อยๆมาถึงหน้าคอนโดของเธอ วินจิขยับเข้าไปใกล้คุณพิ้งค์พร้อมกับหอมแก้มเธอเล็กน้อยแล้วยิ้มกว้างออกมา
"ถึงแล้วครับ อาบน้ำนอนนะครับคนสวย วันนี้คุณดูเหนื่อยนะ"
คุณพิ้งค์มองวินจิด้วยสายตาที่สงสัยเล็กน้อย ปกติเขาน่าจะอยากจะงอแงขอขึ้นไปห้องนอนของเธอแต่ทำไมรอบนี้ถึงยอมปล่อยเธอไปดีๆ แปลกจัง
"นายจะไปไหนต่อหมูอ้วน"
"กลับคอนโดสิครับผมจะไปไหนได้"
"แน่ใจเหรอ ไม่ใช่ว่านายนัดใครคนอื่นรึเปล่าถึงได้รีบไปแบบนั้น"
วินจิยิ้มมุมเล็กน้อย เริ่มสงสัยในตัวเขาแล้วสิก็ปกติเขาจะต้องอยากขึ้นไปส่งถึงห้อง อยากขอนอนด้วยซ้ำไปแต่คราวนี้ปล่อยไปง่ายๆเธอคงแอบสงสัยแน่นอน
"ผมเห็นว่าคุณพิ้งค์เหนื่อยครับก็เลยไม่อยากกวน อีกอย่างพรุ่งนี้ผมมีอีเว้นท์เช้ามากชุดอะไรก็อยู่ที่ห้องไม่อย่างนั้นผมจะขึ้นไปกวนคุณบนห้องทั้งคืนแน่นอน"
คุณพิ้งค์มองเขาอย่างจับผิดสายตาของเขาที่มองสบตากับเธอก็ไม่วอกแวกเหมือนคนโกหกคงไม่มีอะไรหรอกมั่ง
"งั้นถึงคอนโดทักมาบอกด้วยนะ "
"เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จจะวิดีโอคอลมาคุยด้วยจนหลับดีมั้ยครับคุณจะได้ไม่ระแวงว่าผมจะนัดสาวที่ไหน"
คุณพิ้งค์ตาโตทันทีก่อนจะรีบปฏิเสธเสียงแข็ง
"บะ..บ้า!! ฉันไม่ได้ระแวงนายเรื่องนี้ซะหน่อย นายคิดไปเองรึเปล่า ฉะ.... ฉันไปแล้วนะขับรถดีๆนะ"
คุณพิ้งค์ส่งแก้วคืนให้เขาก่อนจะรีบเดินลงไปทันที วินจิยิ้มมุมปากอย่างพอใจมองตามเธอไปจนเข้าไปข้างในเสร็จก็ขับรถออกไปทันที
เมื่อมาถึงที่คอนโดเขารีบจัดการตัวเองแล้วโทรศัพท์ไปหาหญิงสาวทันที เขาแค่ไม่อยากให้เธอระแวงเขาดูจากสายตาที่มองมามันระแวงเขาพอสมควร
ตู๊ดดดดดดดดด
"ไอ้หมูอ้วน"
(ว่าไงครับคนสวยทำอะไรอยู่ เปิดกล้องด้วยสิผมอยากเห็นคุณในชุดนอนเซ็กซี่ๆอ่ะ)
คุณพิ้งค์เปิดกล้องพร้อมกับยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะคิดว่าเขาจะวิดีโอคอลมานั้นแหละเธอถึงใส่ชุดนอนหมีน้อยเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวไปเลย
"เซ็กซี่พอมั้ยจ๊ะหมูอ้วน คิกคิก"
(โหยยย เซ็งเลยแกล้งผมใช่มั้ยเนี้ย)
"ไม่ให้เห็นขาอ่อนหรอกยะ! ชิ แล้วนายทำอะไรอยู่อาบน้ำเรียบร้อยแล้วเหรอ"
(เสร็จเรียบร้อยหมดแล้วครับ แล้วคุณพิ้งค์ง่วงรึยัง ตอนอยู่ในงานผมเห็นคุณง่วงตลอดเวลาเลย)
"อืม ไม่ค่อยชินกับการออกงานเย็นนานขนาดนั้นอ่ะ ไม่หลับก็บุญแล้วมั้ย"
(งั้นนอนนะครับเดี๋ยวผมนั่งดูคุณหลับ)
"วางสิยะมานั่งดูคนอื่นหลับทำไมโรคจิตนะนายเนี้ย"
(ก็ผมอยากมองคนสวยของผมหลับอ่ะ นะๆเอาวางไว้ข้างๆนั้นแหละแล้วคุณพิ้งค์ก็นอนหลับตาเลย)
คุณพิ้งค์ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะทำตามที่เขาบอก เธอเหนื่อยและอยากพักขี้เกียจทะเลาะกับเขาตอนนี้
"ตามใจแล้วกัน กดวางเองนะ"
(ครับผม ฝันดีนะครับคนสวยของวินจิ )
เขาเท้าคางมองเธอในโทรศัพท์ที่ค่อยๆหลับตาลงช้าๆอย่างเหนื่อยล้า เขามองเธออย่างเอ็นดูท่าทางง่วงจริงนะนั้นหลับตาแปปเดียวก็หลับไปซะอย่างนั้น
(ฝันดีนะครับคุณพิ้งค์ ผมรักคุณนะ)
เขาอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆหลับตาลงตามเธอ เขาก็เหนื่อยเหมือนกันแหละขอนอนก่อนนะ...
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา...
"ดอกไม้ช่อสวยๆมาส่งค่ะ "
มินนี่รับช่อดอกไม้จากรถที่มาส่งแล้วนำมันมาให้เจ้านายสาวของเธอ ก็ตั้งแต่ได้ช่อแรกนั้นคุณพิ้งค์ก็ได้รับมันแบบเดิมทุกวันนั้นแหละ
คุณพิ้งค์มองช่อดอกไม้ก่อนจะรับมาไว้ในอ้อมกอดแล้วถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ส่งมาแต่ดอกไม้แล้วก็ข้อความในโทรศัพท์ ตอนเย็นโทรศัพท์มาแปปเดียวแล้วก็วางไม่มาเจอเธอเลยด้วย
"เป็นอะไรคะคุณพิ้งค์ไม่ชอบเหรอคะ"
"เปล่าหรอก ช่างมันเถอะขอน้ำส้มหน่อยสิ"
"ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ"
คุณพิ้งค์วางช่อดอกไม้ลงก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดโทรไปหาวินจิเธอรู้สึกว่าเขายุ่งมากจนไม่ทักมาชวนเธอไปทานข้าวหรือไปไหนเลยมันแปลกไปอ่ะเธอรู้สึกยังไงไม่รู้
เธอโทรไปหาเขาอยู่สองสามสายแต่ว่าก็ไม่มีใครรับเลย
"นายไม่รับโทรศัพท์ฉันเหรอวินจิ!!!!"
คุณพิ้งค์เริ่มหัวเสียก่อนจะกดโทรไปอีกหลายสายจนเหนื่อยไม่โทรแล้ว ทานด้านของวินจิกำลังเข้าคิวถ่ายเพิ่งเสร็จก็เดินออกมาหาผู้จัดการของเขา
"วินจิโทรศัพท์เรามีคนโทรมานะหลายสายมากเลยน่าจะมีเรื่องด่วนนะ"
วินจิหยิบโทรศัพท์ไปกดดูก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ใช่ว่าเขาไม่ว่างเลยก็พอมีเวลาไปเจอแต่เขาอยากจะทำให้คุณพิ้งค์รู้ใจตัวเองบ้างว่าการที่เขาไม่มาเจอเธอมันทำให้เธอรู้สึกยังไง ดูท่าทางน่าจะได้ผลนะเหมือนว่าเธอเริ่มจะทนไม่ไหว หึ!!
"ไม่มีอะไรหรอกครับเดี๋ยวผมส่งข้อความกลับก็พอ แล้วพรุ่งนี้เช้าเดินทางเช้ามากเลยเหรอครับ"
"ใช่เช้ามากเลย เราต้องห้ามนอนดึกนะไม่อย่างนั้นจะตื่นมาแล้วตาบวม"
"โอเคครับ งั้นพรุ่งนี้เจอกันสนามบินตอนเจ็ดโมงนะครับ"
"เคจ้า"
วินจิกดส่งข้อความกลับไปหาคุณพิ้งค์ทันที เขาไม่โทรศัพท์ไปหรอกนะแค่อยากแกล้งคนนะ
'ผมถ่ายละครอยู่ครับคนสวยโทรกลับไม่ได้ ถ้าว่างผมจะโทรศัพท์ไปหานะครับ รักที่สุด'
คุณพิ้งค์นั่งหัวเสียอยู่โต๊ะทำงานเธอหยิบโทรศัพท์มาดูข้อความที่วินจิส่งมาก่อนจะปาโทรศัพท์ทิ้งอย่างหงุดหงิด
"กดส่งข้อความมาได้แต่โทรศัพท์มาไม่ได้เหรอ เหอะ!!! นายกำลังทำให้ฉันโกรธนะไอ้หมูอ้วน!!!!"
- ผู้เขียน
