Chapter 22

1924 คำ

วินจิเท้าคางมองคุณพิ้งค์ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างสบายสุดๆ ขนาดนอนท่าทางยังขี้อ้อนเลยซุกอกเขาอย่างต้องการความอบอุ่น คิดถูกแล้วที่ลดแอร์เหลือแค่สิบหกองศา เพราะแบบนี้แหละคนที่นอนหลับปุ๋ยถึงได้ควานหาความอบอุ่นจากรอบๆข้าง ก็มีแค่ไออุ่นจากตัวเขานั้นแหละที่อบอุ่นมากที่สุด "อื้อออ หมูอ้วนเค้าหนาว" "หนาวก็กอดวินสิคะ กอดแน่นๆเลยนะ" คุณพิ้งค์ค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะยิ้มกว้างออกมาทันที เธอซุกใบหน้าลงกับอกแกร่งของชายหนุ่มก่อนจะพูดจาออดอ้อนคนตรงหน้า "เค้าหนาวต้องเพิ่มแอร์สิ กอดยังไงก็ไม่หายหรอก" "งั้นต้องทำอย่างอื่นซะแล้วจะได้หายหนาว" คุณพิ้งค์ตีหน้าอกเขาหลายทีอย่างเขินอาย อะไรนิดหน่อยก็เข้าเรื่องแบบนั้นหมดเลยนะคนบ้า "ไม่เอาลามก" "แหนะ ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะทำอะไรทำไมคิดหื่นไปซะก่อนละเนี้ย" "ไม่คุยด้วยแล้วกี่โมงแล้วเนี้ยตัวเองต้องกลับห้องก่อนนะหมูอ้วน เดี๋ยวผู้จัดการมาหาที่ห้องไม่เจอก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม