“คุณเพชรพอจะกินได้ไหมคะ”
“กินได้ครับป้า”
“ขอบคุณคุณเพชรมากนะคะที่ช่วยเหลือเราถึงขนาดนี้ ฝากขอบคุณคุณแม่ของคุณด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ บัวชมพูดูแลคุณแม่ของผมอย่างดี เรื่องแค่นี้ไม่เหนือบ่ากว่าแรงของผมหรอกครับ”
“แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณจริง ๆ ยายบัวน่ะโชคดีมาก ๆ ที่มีเจ้านายที่ดีอย่างคุณเพชรแล้วก็คุณพาลิน”
“มีอะไรให้ช่วยก็บอกผมได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ”
“ขอบคุณจริงๆ ค่ะ” หลังจากรับประทานอาหารเสร็จสิ้น บัวแก้วก็เข้านอนเพราะปกติแล้วนางจะเข้านอนแต่หัวค่ำ ยิ่งอากาศในชนบทเช่นนี้เงียบสงบและเย็นสบาย นางยิ่งอยากเข้านอนเร็วขึ้น
“นั่งดูดาวกันก่อนสิบัว” เขาเห็นว่าเธอจะเลี่ยงไปนอนเลยชวนไปดูดาวด้วยกัน เขาเพิ่งเห็นว่าการนั่งที่นอกชานเช่นนี้ ได้มองเห็นว่าดวงดาวสวยงามเหลือเกิน
“ดาวที่นี่สวยนะ ผมไม่เคยนั่งดูดาวแบบนี้มานานแล้ว จำได้ว่าเคยดูดาวแบบนี้ตอนเด็กๆ”
“ค่ะ เมื่อก่อนบัวเคยมาเยี่ยมตากับยาย บัว
