ภีมพลวางแก้วเหล้ากระแทกลงบนโต๊ะที่เชื่อมต่อกับศาลาไม้สักที่ตั้งอยู่หลังบ้าน หากนับตั้งแต่ตอนที่มาถึงก็แทบนับครั้งไม่ถ้วนที่เขายกดื่มและกระแทกมันลงแรงๆ ซ้ำๆ
หงุดหงิดให้คนที่เขาอุตส่าห์ใจดีด้วย แต่สุดท้ายก็ยังแอบมีความลับลับหลังเขา หรือความจริงเพลงมองเขาเป็นคนอื่นแล้ว เรื่องที่เธอคิดเธอถึงไม่เคยบอกมันให้เขารับรู้เลย
“ขวดสุดท้ายที่มีแล้วนะครับ คุณภีมดื่มตั้งแต่บ่ายสามจนตอนนี้สี่ทุ่มกว่า ส่วนคุณเพลงก็ไม่ยอมขึ้นด้านบนเลยเหมือนกัน”
“ทำไม รู้สึกผิดที่ยอมให้ผู้ชายคนอื่นซึ่งไม่ใช่ผัวตัวเองช่วยจนฉันมารู้ทีหลังน่ะเหรอ?” ภีมพลเหยียดยิ้ม วันนี้เขาเริ่มต้นทำอะไรหลายๆ อย่างทั้งที่ไม่เคยทำ เขาพยายามค้นหาร้านอาหารที่มีรีวิวเยอะที่สุดเพื่อที่จะส่งให้เธอเป็นมื้อเที่ยง พอรู้ว่าไม่ได้กลับบ้านช่วงเที่ยงก็อุตส่าห์ค้นหาคาเฟ่ที่มีรีวิวบนเพจการันตีว่าอร่อยถูกปาก สุดท้ายเรื่องที่เธอทำลับหลังกันมันทำให้โคตรเสีย
