53
โทษฐานที่ 'รัก'
"กล้าดียังไงบอกรักฉันแล้วหนี"
"เปล่านะคะ!"
"บอดี้การ์ดออกไปจากห้องนี้ให้หมด!"
"ครับนาย"
ฉันเบิกตาโตหยุดยืนอยู่กลางห้อง เพราะเขาสั่งด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดและมองหน้าฉันราวกับจะเอาเรื่อง อารมณ์ไหนกันนะ
แล้วเมื่อแม่บ้านและบอดี้การ์ดออกไปเหลือแค่เราสองคน ร่างสูงก็เดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาหาฉันช้าๆ
"โบนัส..."
"คะ..."
"วันนั้นที่เธอบอกให้ฉันลืมจูบของเรา" ฉันมองหน้าเขาและมองริมฝีปากคู่สวยที่กำลังจะพูดบางอย่าง จนเขาหยุดเดิน
"กับวันนี้มันเหมือนกันใช่ไหม เธอบอกให้ฉันรู้หน่อยว่าที่เธอบอกให้ฉันลืมมันเพราะอะไร"
ใช่ ไม่ต่างกันเลย ฉันเขินจนทำตัวไม่ถูกก็เลยพูดแบบนั้นกับเขา และวันนี้ก็เหมือนกันพอหลุดพูดปลายเท้าก็อยากวิ่งหนีอัตโนมัติ ทั้งที่ในใจไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเลยสักนิด...
"วันนั้นฉันเขินจนทำตัวไม่ถูกค่ะ เพราะมันเป็น จะ...จูบแรก"
เขาก้าวมาชิดตัวฉัน ก่อนจะใช้นิ้วชี้แตะที่ริม
