11
ก่อกวน
ฉันขึ้นมาบนห้องด้วยสีหน้าปกติ พยายามเก็บเงียบไว้เพราะไม่อยากให้มื้ออาหารเย็นมันหมดรสชาติ แต่ระหว่างที่กินข้าวกัน แม่วาดฝันไว้หมดเลยว่าจะทำอะไร
ท่านพูดด้วยรอยยิ้มว่าตอนนี้ผักบางชนิดท่านนำเมล็ดไปตากแห้งเตรียมปลูกที่นั่น โทรหาป้าให้ดูบ้านเล็กๆให้เรา และพอไปถึงคุ้นเคยแล้ว จะหารายได้เสริมด้วยการทำอาหารไทยขาย
"แค่คิดก็สบายใจแล้ว เหมยลี่อย่าลืมไปเที่ยวนะลูก"
เหมยลี่ยิ้ม
"ค่ะแม่ เหมยลี่จะไปหาบ่อยๆเลยค่ะ" จากนั้นแม่ก็หันมาหาฉัน
"เรื่องวีซ่าเป็นยังไงบ้างโบนัส"
"เอเจนซี่บอกว่าอาทิตย์หน้าคงได้แล้วค่ะ แม่กินนี่สิคะ...กินเยอะๆ"
ฉันพยายามเลี่ยงประเด็นไปที่อาหารเย็นที่เรากินอยู่ ลำบากใจจริงๆ และคิดไม่ออกจริงๆว่าจะทำยังไง ฉันไม่อยากให้แม่กลับไปสภาพนั้นอีกแล้ว ตอนที่ท่านพูดถึงนอร์เวย์ที่ที่เราจะหลุดพ้น ท่านมีความสุขมาก
เหมยลี่มองหน้าฉันหลายครั้ง ฉันรู้ว่าเพื่อนสนิทต้องการสื่ออะไร เพรา
