เจ็ดปีต่อมา
"แม่ขาแม่ วันใหม่กลับมาแล้วค่า" เสียงใสเล็ก ๆ ดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังทำกับข้าวในครัว
ฉันวางทุกอย่างในมือ ล้างมือแล้วย่อตัวนั่งรอเด็กผู้หญิงตัวเล็กวิ่งมาหา ไม่นานเธอก็วิ่งมาสวมกอดฉัน "คนดีของแม่ กลับมาแล้ว ไปโรงเรียนสนุกไหมคะ"
"คิดถึงแม่มากค่ะ ไปโรงเรียนไม่เห็นสนุกเลย เพื่อนก็ไม่น่ารัก ทำไมต้องไปเรียนคะ หนูไม่อยากไปแล้ว" เธอเอ่ยเสียงเศร้า ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้จะงอแงไม่ยอมแต่งตัวไปเรียน
"ทำไมคะ เล่าให้เเม่ฟังได้ไหม ทำไมหนูไม่อยากไปเรียน"
"เพื่อนไม่รัก ชอบบอกว่าวันใหม่ไม่มีพ่อ บอกว่าแม่นิสัยไม่ดีพ่อเลยทิ้ง วันใหม่ไม่น่ารักพ่อเลยไม่อยู่ด้วย แม่คะ พ่อทิ้งเราไปเหรอคะ พ่อไม่รักเราสองคนใช่ไหมคะ" ใบหน้าเด็กน้อยมีแต่ความสงสัย
“...”แล้วคนเป็นแม่แบบฉันควรจะตอบว่าอะไร
“แม่คะ เงียบทำไมตอบหนูหน่อย”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ลุงก้องจะไปจัดการคนที่พูดแบบนั้นเอง พูดไม่ดีไม่น่ารักแบบนั้นได้ยังไง” ก้องภพลู
