“คุณลุงขาอย่าทำหนูเลยหนูกลัวแล้ว ฮือๆๆๆ” เสียงร้องไห้ค่ำครวญจากหญิงสาวใบหน้าสวยเธอไม่มีแม้แต่สติสัมปชัญญะ มือบางพยายามปัดป่ายราวกับว่ากำลังถูกใครรังแกข่มเหงเพ้ออยู่แบบนั้นตลอดเวลา
“คุณใจเย็นๆนะผมไม่ทำอะไรคุณหรอก ดื่มน้ำเย็นๆก่อนจะได้ดีขึ้น” ริวกิประคองร่างที่นอนดิ้นทุรนทุรายเธอทรมานเจียนจะขาดใจ ผิวขาวเนียนนั้นแดงไปทั้งตัวใบหน้าสวยเปียกโชกไปด้วยเม็ดเหงื่อทั้งที่อุณหภูมิในห้องก็เย็นเฉียบ
“คุณป้าหนูไม่ได้ทำแบบนั้นจริงๆค่ะเชื่อหนูนะคะ ฮือๆๆ พี่เคนโซ่ช่วยชุบด้วย” ใบหน้าหล่อครุ่นคิดหญิงสาวชาวไทยคนนี้ต้องมีอะไรในใจเธอกลัวใครบางคนและเอาแต่เรียกหาคนที่ชื่อ ‘เคนโซ่’ ตลอดเวลา
“ฉันเห็นว่าเราเคยรู้จักกันนะถ้าปล่อยเธอไปกับพวกมันคนที่เธอเรียกหาคงจะช่วยเอาไว้ไม่ทัน”
“อื้อ! อึก! อึก!”
“เฮ้ย! อย่าอ้วกนะเดี๋ยวๆถังขยะอยู่นี่”
“อึก! อูแวะ! แวะ!”
“อ๊ากก! ยัยบ้าเธออ้วกใส่ฉันที่นอนของฉัน อื้อ! โสโครกท
