จู่ๆ ฉันก็พูดตัดบทก่อนจะวางแก้วไวน์ในมือลงแล้วลุกพรวดขึ้น
แต่เดาว่าคนอย่างภัทรติณคงไม่ยอมให้ฉันกลับง่ายๆ แน่ และมันก็เป็นอย่างที่คิดไม่ผิด
“เดี๋ยว” นั่นไง เขารั้งฉันแล้ว “ให้ผมไปส่ง”
“ไม่” ฉันรีบตอบ “คุณมาเที่ยวนี่ คุณสนุกกับเพื่อนคุณต่อไปเถอะ ฉันรบกวนเวลาคุณมากแล้ว ลาก่อน”
“เป็นผู้หญิงนั่งแท็กซี่กลับคนเดียวมันอันตราย... แถมชุดคุณก็,,,”
ติณจงใจมองขาอ่อนของฉัน
โอเค ฉันรู้แล้วว่าชุดฉันโป๊ แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ ไม่ได้เตรียมชุดมาเปลี่ยนนี่
“คอนโดฉันอยู่ไม่ไกล แล้วก็ไม่ใช่ทางเปลี่ยว เชิญคุณดื่มต่ออย่างสบายใจเถอะ ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ”
ฉันหันหลังจนเกือบจะเดินออกมาแล้ว แต่ภัทรติณก็ยังไม่หมดความพยายามที่จะรั้งฉันไว้
“คุณกลัวว่าผมจะทำอะไรคุณระหว่างทางเหรอ?”
ฉันเลิกคิ้ว ทำหน้าเหรอหรา “ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะคุณ”
ไม่จริง กลับกับเขาอันตรายกว่านั่งแท็กซี่อีก
“ถ้างั้นก็ให้ผมไปส่งสิ ผมก็ว่าจะก
