พร่างฟ้ากล่าวเสียงแข็ง หนี้บุญคุณทดแทนด้วยชีวิตทั้งหมดไม่ได้ สิ่งที่ภีรพลทำกับน้ำอิงเธอรับไม่ไหว
“อย่าให้อิงเข้าไปมีส่วนทำให้คุณภีกับคุณฟ้าผิดใจกันเลยนะคะ”
แม้จะถูกหยามหยันด้วยการกดเธอไว้เป็นทาสรองรับอารมณ์ดิบเถื่อน น้ำอิงก็ไม่คิดแค้นเคือง เพราะหากไม่มีคุณหญิงพวงผกา เธอคงมาได้ไม่ไกลถึงจุดนี้ ข้าวแดงแกงร้อนที่รินรดหัว การศึกษาที่หากเติบโตมาจากข้างถนนคงไม่มีโอกาส บุญคุณของจันธกาจยิ่งใหญ่ปานขุนเขา หากเขาจะขอเพียงเศษเสี้ยวที่ยังมีลมหายใจของเธอ น้ำอิงก็ไม่คัดค้าน
“มันไม่เกี่ยวกับอิงเลย ฟ้าแค่ไม่ชอบนิสัยแบบนั้นของคุณภี” พร่างฟ้าตอบชัดๆ วันนี้ที่เธอก้าวออกมา หมายความว่าเธอตัดภีรพลทิ้งไปแล้ว ความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นขอเก็บเอาไว้ในความทรงจำ แต่จะให้เธอทนร่วมหอลงโรงกับคนแบบนั้น พร่างฟ้ากลัวเกินไป เพราะเธอไม่เชื่อว่าภีรพลจะหยุดตัวเองได้ เมื่อเขาเป็นคนมักมาก หากวันหนึ่งเธอให้สิ่งนั้นกับเขาไม่ได้ เข
