ไหวหวั่น 1

1231 คำ

“ถึงบ้านฉันแล้วขอบคุณมาก” มีนาเปิดประตูก้าวลงจากรถหรูที่เจ้าของพยายามขอมาส่ง ทั้งที่เธอบอกว่ากลับเองได้ แต่เขาไม่ยอมกระทั่งมาถึงหน้าบ้านเธอจนได้ เพียงแค่เธอบอกจุดหมายเขาก็กดจีพีเอสป้อนเส้นทางเท่านั้น บางทีก็เบื่อหน่ายเทคโนโลยีสมัยใหม่ ที่ไม่มีทางที่เราจะโกหกเส้นทางได้เลย มีนาเดินไปเปิดประตูรั้วบ้าน แล้วหันมาเพื่อเอ่ยลาเขา หากว่าร่างคนตัวใหญ่กลับไม่ได้อยู่ในรถตามที่คาดว่าจะเป็น ดันมายืนซ้อนอยู่ด้านหลังของเธออย่างกับเงา ที่มากกว่านั้นเขาแทรกตัวเข้าไปในบ้านอย่างถือวิสาสะ “เฮ้...นี่ไอ้เด็กบ้าเข้าบ้านคนอื่นแบบนี้ได้ไง” “คนอื่นที่ไหนเพื่อนร่วมงานกันแท้ๆ” ชายหนุ่มก้าวอาดๆ ไม่เชื่อฟังคำทัดทานมีนาจ้ำอ้าวไล่ตามหลังไป เขามองรอบตัวพบว่าบ้านหลังเล็กหลังนี้ร่มรื่นน่าอยู่ เขียวขจีไปด้วยไม้ดอกไม้ประดับ หน้าบ้านมีสระเลี้ยงปลาขนาดเล็กน่ารักประดับไว้ คนจัดสวนจัดได้อย่างน่ารัก สมตัวเจ้าของบ้าน “สวนน่ารั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม