ภายในห้องทำงานบนโซฟาสีน้ำตาลตัวใหญ่ เคนนั่งหน้างอบอกบุญไม่รับที่เมียไปรับของฝากจากชายอื่น แถมกินเข้าไปด้วยแม้เธอจะทำตามมารยาทแต่เขาก็ไม่ชอบอยู่ดี คะนึงนิจนั่งลงบนตักของคนขี้หึงเรียบร้อยก็รีบเอามือไปคล้องคอชายหนุ่มพร้อมกับส่งสายตาออดอ้อนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เธอไม่รู้ว่าเวลาแฟนโกรธต้องง้อแบบไหนจึงหยิบยกวิธีจากนิยายที่เคยอ่านและเขียนมาใช้ประโยชน์เผื่อโชคดีเขาจะได้หายงอน "พี่เคนขา พี่เคนโกรธอะไรน้องเพื่อน หึ" น้ำเสียงหวานหยดย้อยบวกกับสายตาเหมือนแมวน้อยทำให้เคนใจอ่อนยวบจึงถามเมียกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนลงไม่เหมือนก่อนหน้านี้ "ยังมาถามอีก เราไปรับขนมจากหมอนั่นได้ยังไง" "โธ่ ถ้าไม่รับก็เสียมารยาทแย่สิคะ" "แต่มันมาจีบเรา ไม่รู้หรือไง" "ตอนนั้นไม่รู้ แต่ตอนนี้รู้แล้ว อย่าโกรธนะคะ เพื่อนไม่ได้ตั้งใจ" "ง้อพี่สิ แล้วพี่จะหายโกรธ" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าในขณะที่มือกำลังสอดเข้าไปใต้กระโปรงตัวสว