เวลาผ่านไปแล้วถึงสองวันแต่อาการใจเต้นแรงยังมีตลอด เมื่อเขาหวนคิดถึงวันที่เอาโทรศัพท์ไปคืนเธอแล้วเกิดอุบัติเหตุปากจุ๊บกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ เคนนั่งยิ้มคนเดียวเหมือนคนไร้สติพลางเอามือขึ้นมาจับที่ปากของตนเอง ทำอย่างกับว่าไม่เคยจูบผู้หญิงมาก่อนอย่างไรอย่างนั้น
วันนี้ชายหนุ่มมีนัดไปช่วยหญิงสาวขนของตอนเก้าโมง แต่ร่างกายกลับตื่นจากนิทราก่อนเวลามากโขจึงอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินมานั่งอยู่ในห้องสมุดเพื่ออ่านหนังสือรอเวลา
เคนเปิดกระดาษไปเพียงหน้าเดียวก็เป็นอันต้องหยุดเพราะสมองมัวแต่คิดถึงสัมผัสบางเบาในคืนวันนั้น คิดถึงไม่พอยังยิ้มอีกต่างหาก ทำให้แม่บ้านอาวุโสที่เดินเข้ามาหาเจ้านายเกิดข้อสงสัยเพราะไม่บ่อยนักที่จะเห็นเคนใจลอย ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่คล้ายคนมีความรัก แต่จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อนางไม่เคยเห็นเจ้านายพาใครมาที่บ้านหลังนี้เลย ตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่าคนนั้น
“คุณเคนของป้าเพียรยิ้มอะไรกันคะ เห็นยิ้มอยู่นาน
