“พร้อมเป็นของฉันแล้วใช่ไหม? ดอกแก้ว”
ไม่...
เธอยังไม่พร้อม
“สะ... เสี่ย” ดอกแก้วปากคอสั่น ขยับกายหนีเมื่อเสี่ยเข้ามาใกล้
“หืม?” พิธานทำหน้าฉงน แต่ไม่หยุดรุกเข้าหาจนแผ่นหลังของดอกแก้วชิดกับหัวเตียง “เรียกแล้วทำไมไม่พูด?”
เมื่อหมดทางหนี พิธานก็ขยับเข้ามาได้ใกล้ขึ้น ใกล้จนกระทั่งดอกแก้วเห็นสิ่งนั้นได้ชัดเจน หญิงสาวส่ายหน้าไปมา จู่ๆ น้ำตาก็เอ่อคลอเต็มเบ้าตา
“ฮึก...”
“ร้องไห้ทำไม?” พิธานไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะได้มาปลอบผู้หญิงที่กำลังร้องไห้ระหว่างที่จะมีเซ็กส์กัน ปกติเขาเจอแต่ผู้หญิงที่ร้องไห้บนเตียงเพราะความสุขสม แต่ดอกแก้วไม่ได้ใกล้เคียงกับความรู้สึกนั้นเลย...
“ดอกแก้ว ฮึก... กลัว”
“กลัว? เธอกลัวอะไร”
“ดอกแก้ว...” หญิงสาวสะอื้น ไม่ยอมตอบจนพิธานต้องแตะไหล่บางเบาๆ ให้เธอผ่อนคลาย
“บอกฉัน เธอกลัวอะไร”
“ดอกแก้วกลัวเสี่ยรุนแรง ตรงนั้น...” เธอมองไปที่ส่วนนั้นที่ยังขยายใหญ่อยู่เหมือน
