บทที่ 10 เก็บไว้ไม่อยู่

1225 คำ

"นายคิดอะไรกับเอวามากกว่าเพื่อนหรือเปล่า?" ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้อิงดาวถามออกไปด้วยความกล้า เธอเคยสงสัยอยู่บ่อยครั้งว่าทำไมคีรันถึงดูเป็นห่วงเอวามากกว่าคนอื่นในกลุ่มหากไม่นับคีริว ทว่าความกลัวที่มีต่อคีรันทำให้อิงดาวไม่กล้าแม้แต่จะถามออกไปตามตรงเลยสักครั้ง "..." คีรันเงียบไม่ยอมตอบ ตวัดสายตาไปมองคนตัวเล็กด้านข้างที่นั่งโอนเอนจนเขาต้องใช้มือหนาประคองไม่ให้เธอล้มลงไปนอนกองกับพื้น "เดี๋ยวกูพาไออิงกลับเอง" คีริวรีบดึงแขนของอิงดาวเพื่อให้ลุกขึ้นตามเขา คนเมาแรงน้อยเริ่มต่อต้านและขัดขืนเช่นเคยทว่าเธอก็สู้แรงของคีริวไม่ไหวอยู่ดี "ฉันไม่กลับ!..." "อิงดาว...เดินออกไปดีๆ" ร่างของทั้งสองฉุดกระชากกันไปมาอยู่นาน ก่อนที่คีริวจะตัดสินใจรวบอิงดาวแล้วจัดการอุ้มเดินออกไปจนพ้นสายตาในที่สุด คีรันหันกลับมาสนใจยังร่างเล็กข้างตัวอีกครั้ง ทั้งที่คิดว่าคนตัวเล็กคงจะหลับไปเพราะแอลกอฮอล์ที่มีในร่างกายจนเกินลิมิตข

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม