"อยากถามก็ถาม ไม่ต้องทำเป็นเหลือบมอง" เสียงทุ้มพูดขึ้นก่อนที่จะเงยหน้าไปมองคนตัวเล็กที่นั่งดูทีวีจอใหญ่อยู่หน้าโซฟา ขณะที่เขากำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่บนเตียงไม่ไกล และเมื่อรู้สึกได้ว่ากำลังมีสายตาของใครอีกคนที่กำลังมองมาเป็นระยะจึงเอ่ยถามขึ้นจนทำให้เธอสะดุ้งเพราะรู้สึกราวกับโดนจับได้
"อะไร…ฉันไม่ได้สนใจนายเลยสักนิด" เอวาสะบัดใบหน้าหันหนี ทำราวกับว่าตั้งใจดูหนังอย่างสนุก ทั้งที่เธอดูไม่รู้เรื่องเลยสักนิด
"ถ้าไม่อยากดูก็ปิด" ขณะที่เอ่ยบอก มือหนาก็จัดการปิดแฟ้มเอกสารของตัวเอง ก่อนที่จะวางไว้ที่ข้างเตียงแล้วหันไปตั้งใจจ้องร่างบางนิ่ง
"หนังสนุกจะตาย"
"เหรอ…เธอดูแนวไหน?"
"ก ก็…ฆาตกรรมไง นั้นไงมีฆาตรกรออกมาแล้ว"
"หึ…ฆาตรกรเป็นเด็กสองขวบ จะฆ่าคนตายได้เหรอ?" คีรันกระตุกยิ้มกริ่ม เพราะฆาตรกรที่เธอว่าดันเป็นเด็กน้อยที่พึ่งจะหัดเดินได้ ซึ่งนั้นก็ทำให้รู้ได้แล้วว่าเธอไม่ได้สนใจหนังเลยสักนิด
"มันยั
