ภายในห้องนอนเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ แต่บรรยากาศบนเตียงภายในห้องกลับกำลังร้อนระอุ
นัทธีกำลังตักตวงความหวานจากร่างกายบอบบาง เขาเพิ่มความเร็วมากขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงอาการเกร็งตัว ก่อนจะต้องกัดฟันกรอดเมื่อลลัลนาหวีดร้องออกมาสุดเสียง ท่อนเนื้อขนาดเขื่องของเขาโดนตอดรัดแน่น เขาผ่อนแรงลงให้เธอได้พัก เอนกายนอนลงเคียงข้างหญิงสาว
ลลัลนาหอบหายใจแรงนอนนิ่งอยู่สักพักใหญ่ก่อนจะปรับลมหายใจให้เป็นปกติ นัทธีที่เห็นลลัลนาเริ่มปรับร่างกายได้ เขาโน้มใบหน้าไปจูบเธออย่างปลอบประโลมปนหยอกเอิน
“เจ็บไหมคนเก่ง”
“ก็เจ็บนะคะ แต่ทนได้ค่ะ มันเจ็บแรกๆ แล้วเหมือนมันชาไปทั่วตัว แล้วก็หายค่ะ”
“งั้นก็ต่อได้สินะ”
“ขอลัลพักก่อนนะคะ” หญิงสาวยิ้มแหยๆให้เขา พลางขยับตัวลุกขึ้นนั่ง
นัทธียิ้มตอบ แต่ร่างกายเขากลับไม่ได้ตอบเธอแบบนั้น อันที่จริงเขายังมาไม่ถึงครึ่งทางเลยด้วยซ้ำ
“พี่ว่าไม่น่าได้นะ” เขาจับมือของหญิงสาวให้มาจับท่อนเนื้อขน
